Soms is het heel moeilijk en soms ook niet. Op het moment dat je beseft dat je eigenlijk iemand moet laten gaan....is het soms heel zwaar, maar dan gebeurd er iets wat de beslissing toch net makkelijker maakt. En als je dan dat besluit hebt gemaakt komt er net weer een moment dat je denkt...ok....nog 1 keer proberen. En dan krijg je keer op keer weer die trap.Bij alles wat je dan met elkaar " uitpraat " neem je de fout op je. Ook al weet je dat je bij een aantal punten gewoon niet fout zit. Maar....omdat je je vriendschap er niet voor op het spel wil zetten neem je de blaim maar. Een aantal keer trappen , opnieuw praten, iets leuks doen, trappen en opnieuw weer in gesprek barst uiteindelijk die bom.Dat wat je als laatst eindelijk goed heb uitgesproken en waarvan je denkt dat er een streep onder is gezet ontstaat er een situatie....Na wat heen en weer gevraag, gezoek en irritatie....loopt het zo dat je besluit maar te gaan. Tijdens de wandeling terug naar huis is het maar weer ruzie...en dat loopt zodanig uit de hand....Dat wat je eigenlijk nooit had verwacht, gebeurd. Je krijgt een dusdanige opmerking naar je hoofd geslingerd .....thats it. Dat is de druppel. Klaar.....Al die jaren...ben je er 24/7 voor iemand. Je houdt je eigen ongemakken voor je omdat die persoon het moeilijk heeft....je eigen gevoel zet je maar opzij omdat je vind dat je er voor die persoon moet zijn.En dan krijgt je de opmerking dat je van al die tijd nooit wat heb begrepen.Ok....ik kan een hele hoop slikken en pikken en zal de eerste zijn die mijn fout toegeeft....maar dit? Dit was to much...en dan ...??Naar huis gaan...dagen alles op een rij zetten en dan het besef dat het loslaten op die ene manier eindelijkis begonnen. De deur is bij deze dichtgegooid.....of beter gezegt....dichtgetrapt door die persoon zelf.Maar....we blijven positief...daar waar de ene deur voor iemand dichtgaat....gaat voor een ander de deur open...eEn die tijd is aangebroken.Wauw....wat een heerlijk gevoel is dat....😁😁😁

Loading full article...