The Kings Speech: The Worst Is Yet To Come

Troonrede: Het land is stuk

We zijn tot een inzicht gekomen dat om actie vraagt. Radicale actie, welteverstaan. Daarom dit jaar geen holle frases meer, geen citaten van lieve historici die u moeten sussen met een idee van de betrekkelijkheid van alles. Als we al willen openen met een citaat, laat het dan Bertolt Brecht zijn die schreef dat niets de misdaden van de bezittende klasse zo goed bedekt als de onwaarschijnlijkheid ervan.

Want onwaarschijnlijk in de zin van onvoorstelbaar is het absoluut, de werkelijkheid van Nederland anno 2022. We hebben een systeem opgetuigd dat veel Nederlanders armer heeft gemaakt dan ze zouden moeten zijn. De ongelijke (en we willen eraan toevoegen: de onbehoorlijke) verdeling van welvaart heeft er bovendien toe geleid dat Nederland zijn richting bijna volledig is verloren. Brood en spelen Laten we daar eens kort bij stilstaan, op deze bijzondere dinsdag: wat voor land zijn wij eigenlijk geworden? Als los zand hangen wij aan elkaar, omdat de nationale identiteit van ons land als een verre schim in onze herinneringen leeft. Wat hebben we nodig om die noodzakelijke verbondenheid te voelen, om weer het gevoel te hebben dat we trots zijn om Nederlands te zijn, trots genoeg om onze vlag hoog op te hijsen en niet ondersteboven te hangen of te willen verruilen voor de vlag van onze voorouders?

De oude Romeinen noemden brood en spelen als elementen voor een tevreden samenleving. In Nederland is er aan spel geen gebrek. Voor hockey, voetbal en autoraces steken we ons in de nationale kleur, en als onze jongens en meisjes winnen, leunen we met vochtige ogen tegen elkaar aan. Die euforie neemt echter niet weg dat te veel van ons honger lijden. En het neemt ook niet weg dat allang is gebleken dat brood veel belangrijker is dan spelen