Ze wil altijd broeken aan, een jurk dankt ze af. Het moet stoer zijn, hoe stoerder - hoe beter! Een korte Feijenoord broek, gekregen van haar grote vriendin, daar kan je haar in uittekenen. Een shirt erop van Manchester United of die van dé voetbalclub van Albi. Vesten moeten altijd trainingsjacken zijn, iets anders trekt ze gewoon niet aan.
Géén losse haren, want dat is alleen maar lastig. Het moet strak in een staart of in een vlecht, heel soms in een knot. Alles is goed, zolang het maar niet te meisjes-achtig is. Geen strikjes erin, geen opzichtige elastieken - gewoon zo simpel mogelijk.
Vorige week in de kringloop pikte ze een legergroen jurkje uit het rek. Ze moest en zou hem hebben; een stoer, simpel jurkje. Natuurlijk kreeg ze hem, zelfs toen ze zei dat ze hem wel bewaren zou. Één keer trok ze het jurkje aan, showde hem, maar stopte hem gauw in haar kledingbak. Ach..., als het er tijd voor zou zijn, zou ze hem vanzelf wel eens gaan dragen..., zo niet, dan zou haar zusje er over een paar jaar wel in passen.
Hoe haar ìets oudere zus naar jongens kijkt..., verschilt enorm met haar blik. Haar zus ziet potentiële vriendjes in de zin van 'verkering'. Zij niet..., voor haar zijn het maatjes om mee op avontuur te gaan, mee te voetballen, stoere dingen mee te doen.
Vanmorgen deed ik van het stel de haren. Staartjes bij de één, een grote vlecht bij de ander en bij de enige jongen twee antennes op zijn hoofd. (Vind hij leuk & ik vind het best!) Grote zus wou haar lange lokken los. Een klein vlechtje aan de voorkant, zodat de pony uit het snuitje is. Als laatste was mijn stoere grietje aan de beurt. Ik stond klaar om weer een vlecht te maken in haar dikke haardos, maar er kwam opeens een onverwachte vraag;
"Mag ik het los?"
Als ik een kunstgebit had gehad, had die op de grond gelegen... Uiteraard mocht haar haar los! Eindelijk dat glimmende, golvende haar eens in vrijheid - ik hou er van.
En opeens had ik een ander meisje in huis... Ze bleef haar haren kammen, schudde steeds haar pruik naar achter en bleef zichzelf maar bekijken in de spiegel.
Oh hemel..., dit meisje krijgt in de gaten hoe mooi ze is... Er klonk een hoop gerommel in de slaapkamer, vervolgens werd er voor de spiegel weer gestoeid met de borstel. En toen kwam het;
"Mama, mag ik lippenstift op?"
Écht, ik ben blij dat ik mijn eigen tanden nog heb, want ik was vandaag twee kunstgebitjes verloren... Ze kwam de kamer in met haar lippen versierd, haar haren goed verzorgd én met haar nieuwe jurk aan. Ze had zelfs het netste vestje van haar zusje gepakt. Áls ik kunst-ogen had gehad, waren die eruit gevallen...
"Mag ik even aan papa laten zien hoe ik eruit zie? En wil je daarna foto's van me maken?" Even een kanttekening; dit grietje houdt nìet van foto's, het is een hele kunst een leuke foto van haar te maken - ze trekt namelijk áltijd gekke bekken.
Ze genoot ervan om op de foto te gaan - ik schoot er meteen een stuk of vijftig. Deze kans moest ik benutten!
De borstel heeft vandaag niet stil gelegen. In de spiegel is nog nooit zò vaak gekeken. Ze bekijkt zichzelf met heel andere ogen. Ik bekijk haar ook met andere ogen...;
Mijn stoere meisje wordt groot! Té snel groot, voor mijn moederhart. Maar hemel; wat is ze mooi & wat ben ik trots!
