#geschiedenis  
Fotografie ontbrak nog steeds, de reproductie van kleuren. De eerste pogingen waren het initiatief van Edmond Becquerel in 1848, vervolgens dat van Niépce de Saint Victor, in 1851, die aantoonde dat een zilverplaat bedekt met puur zilverchloride rechtstreeks kleuren reproduceerde, zij het op een onstabiele manier.


In 1869 behaalde Louis Ducos du Hauron in Agen de eerste kleurenfoto met toepassing van het door Maxwell gedemonstreerde principe van de ontbinding van licht door de drie fundamentele kleuren, rood, geel en blauw. Hij nam drie foto's van hetzelfde onderwerp, via een filter, respectievelijk rood, blauw en geel. Hiervan verkreeg hij drie positieven van dezelfde kleur uit elk van de gebruikte filters. Door precies de drie afbeeldingen over elkaar heen te leggen, verkreeg hij het herstel van de kleuren.

Natuurkundige Gabriel Lippman ontving de Nobelprijs in 1906, omdat hij in 1891 de middelen had ontdekt om foto's direct in kleur op dezelfde plaat te verkrijgen, door middel van een interferentiële procedure die holografie al voorafschaduwde. Te complex, deze uitvinding ging niet verder dan het laboratoriumstadium.


De eerste monokleurplaatprocedure die door amateurs kon worden gebruikt, werd geboren in 1906. Het autochroom uitgevonden door de gebroeders Lumière nam het principe van de synthese van trichroom over, dit keer bereikt in een enkele plaat door een mozaïek van driekleurige microfilters toe te voegen gemaakt van aardappelzetmeelkorrels.

De ontdekking van de chromogene ontwikkelaar door R. Fisher bood sinds 1911 kleurenfotografie een nieuwe richting. Van sommige ontwikkelaars werd waargenomen dat ze afbeeldingen produceerden met een dominante kleur in plaats van neutraal zwart-wit.

Les Frères Auguste Lumière (1862-1954) en Louis Lumiere (1864-1948).
De broers Auguste Lumière (1862-1954) en Louis Lumière (1864-1948).
Het trichrome principe werd overgenomen door de Agfa Company om Agfacolor-films te ontwikkelen in 1936, bestaande uit drie op elkaar geplaatste lagen die respectievelijk gevoelig zijn voor blauw, groen en rood.

Er is een ontwikkelaar ontwikkeld die de lagen kleurde op basis van de kleur van hun gevoeligheid. De mogelijkheid om de kleuren te reproduceren leverde dus verbeteringen op in de optica, om getrouw de kleuren van het object in de film over te brengen.

In 1935 werden twee Amerikanen L. Mannès en L. Godowsky verbeterde de procedure. Gekocht door Kodak, kreeg het de naam Kodachrome. Hoewel onze huidige kleurenfilms zeer geavanceerd zijn, belet dit niet dat ze altijd hun toevlucht moeten nemen tot zilverbromide, gelatine, evenals het basisprincipe van Agfacolor en Kodachrome.