Sleep bouwsteentjes van rechts hier in en ga aan de slag met je post. Je kunt hier ook meteen gaan typen. Meer uitleg: https://y.is/uitleg
Lieve Tony, Toontje, familie Schiphuis, familie Bos, en overige aanwezigen.
Een poosje terug heb ik Naomi beloofd dat ik op deze dag zou speechen. Ik ben vereerd dat ik dit van haar mag doen. Ik doe het echter wel op onze manier. En die is wel een beetje uniek.
Naomi en ik kennen een lange geschiedenis van bijna 30 jaar. We hebben zoveel kattenkwaad uitgehaald.
Ik zal proberen 30 jaar in een notendop te vertellen. Neemt u mij en Naomi niet kwalijk als u er niets van snapt.
Wij begrijpen dat.
Rode sokjes, pim-pam-pet, tatoeage, Hotel De Jong, Roodkapje vertellen in de bus, chocomel uitspugen in witte asbakjes.
Ferrry nice - Ferry not nice.
Antwoordapparaten volzingen, drillpudding eten en ermee gooien.
Dikke tomatensoep maken, roze olifantjes, stukjes ananas in rijdende bussen gooien.
Potje pesten, Tetris tot we erbij neervielen, poolen en Green Green Grass zingen,
Unox muts, salade wegschieten op schilderijen, alle geheimpjes van vriendjes aan elkaar vertellen.
Aerosmith, Mariah Carey.
Ik zou eindeloos door kunnen gaan. Sinds 1990 zijn we immers onafscheidelijk geweest.
In 1992 gingen we samenwonen op de Kanaalstraat 63. Een klein flatje, met slaapkamer. En vaak als we gingen slapen, met een kop thee met heel, heel veel suiker, dan deden we een wedstrijdje wie het langst kon praten zonder te stoppen.
Noi weten de meeste aanwezigen hier wel dat ik flink kan ouwehoeren, maar Naomi kon er ook wat van. We verzonnen verhaaltjes over roze olifanten…..
Toen ik later verhuisde naar Hilversum, ging zij terug naar Dineke en Jan. We hebben in een lege flat 4 uur huilend in elkaars armen gelegen. Onze toenmalige vriendjes moesten maar buiten in de kou wachten.
Maar ook op afstand bleven we onafscheidelijk. Naomi ging op de Zaagmolen wonen. Ik kwam daar vaak en zij vaak bij mij.
We huurden dan een stuk of 6 films, haalden lekkers in huis en zonder te praten bekeken we die films dan.
Volgens mij is dat echte vriendschap: Zonder te praten hadden we het ook gezellig met elkaar.
En dan Oma Wiltje. Och, dat arme mens. Geen panty van haar was veilig voor ons. En de kleding die we droegen! We droegen zelfs bloemetjespanty’s. We dachten toen namelijk dat dat cool was.
Toen werden we allebei moeder.
Naomi was vooral erg dol en trots op haar oogappeltje Toontje. Tony was natuurlijk haar Grote Liefde. Ze kon uren naar hem kijken als hij zat te gamen. Wat zijn ze samen sterk geweest in moeilijke tijden!
En wat was ze ook dol op haar moeder Dineke, haar vader Jan en haar zusjes Mirjam en Deborah. Het gezin Schiphuis is warm en liefdevol. Ik voelde me daar altijd kind aan huis.
Lieve Naomi. Ik kan het nog amper bevatten dat je er niet meer bent. Mijn hart is gebroken.
Ik mis je nu al vreselijk.
Je bent de leukste, liefste, coolste en sterkste vriendin die ik me maar wensen kan.
Zelfs hier en nu geef je mij de kracht om door te gaan. Geen zorgen, luiverd. Ik ga door!
Ik hou zoveel van je. Al meer dan de helft van ons leven.
Maar liefde is helaas ook loslaten.
Zodra ik er aan toe ben, laat ik je los. Dat beloof ik je.
Jij hebt je een ware strijder getoond en wij hebben dat met bewondering aanschouwd.
Voor ik het vergeet: ik hoop dat je je belofte nakomt: Laat mijn lampen flikkeren en gooi alles maar om
Ik neem afscheid van je, lieve schat.
Maar ik zal je nooit vergeten!
Monique.
