Gister ochtend was het niet geheel gezellig in huis. Dochter 2 had wat opstart problemen, en daar ging mama mooi in mee. Hoezo de humeuren worden versterkt... dochter 1 gaat dan heerlijk met je knuffelen, al was daar geen tijd voor omdat mama zich had verslapen.  
De warme armen in de vroege ochtend om je heen zorgt ervoor dat alles een beetje beter gaat.

De chaos van het dochter 2 laten douchen, kleren aan doen, mama brood smeren voor het ontbijt, mama trommels klaar maken voor school, is dan eindelijk tijd voor #KOFFIE ......

Met zn drietjes zitten we aan tafel. De dames eten hun broodje en mama staart naar buiten.  De tijd van het jaar zorgt er voor dat de lucht verschillende kleuren laat zien vroeg in de ochtend.  Vanuit mijn stoel zienlijk door de bomen de  zacht roze met zacht blauwe en witte kleuren met een knal oranje zon.
Omdat moment beginnen mijn ogen wat te prikken, als reflex knipper ik een aantal keer stevig met mijn ogen en voel ik een warme maar toch ook koude traan over mijn wang naar beneden glijden. Het geeft een kriebbelt gevoel wat ik niet prettig vind voor nu  en veeg hem daardoor direct weg.  

Dochter 1 vraagt aan mij of ik aan het huilen ben. Ik draai mijn hoofd naar haar toe en zeg eerlijk dat ik dat niet weet. ‘Maar mama, je veegde een traan weg, dan huil je toch?’.
Ik probeer haar uit te  leggen dat ik blij word van mama natuur.
Vragend kijkt ze me aan en ik ga verder met mijn verhaal.
‘Liefje, als ik zo naar buiten kijk en de kleuren van mama natuur zie, word ik warm van binnen. Het gaat wat tintelen in mijn buik, en die warmte die dat los maakt gaat zachtjes via mijn buik richting mijn tenen en naar mijn hoofd. Het traantje betekent in dit geval geluk. Geluk dat wij hier in ons mooie huis mogen en kunnen wonen en mogen zien hoe mooi mama natuur is’.
Twee blauwe ogen kijken mij aan en ik zie een twinkel verschijnen. Haar ogen lichten op en er verschijnt een breedte glimlach op haar gezicht. ‘Mama ik weet wat je bedoeld. Kom eens kijken ik heb ook wat gezien’.

We schuiven tegelijk de stoelen naar achter om op te gaan staan. Ze zwaait naar mij met het gebaar kom hier staan. En zegt dan op een zachte toon ‘mama kijk eens bij die boom, de eerste van de 3 witte bomen.’
Ik zie gelijk wat ze bedoeld, en ik voel weer een kleine prikkeling in mijn ogen en voel de vlinders dansen in mijn buik. ‘Ja liefje, dit is wat mama bedoelt.’

Ik krijg twee warme armen om mij heen en krijg een kus op mijn wang..... dat zijn de #gelukt momenten van het leven.

Dochter 2 vraagt wat we zien. Ik vraag haar om te komen en dat doet ze met al haar nieuwschierigheid.
‘Oh mama, dat zijn paddenstoelen, de rood met wittestippen! Zal kabouter spillebeen ook ergens zijn?’
Zo hebben we tot aan dat we naar school moeten een heerlijk gesprek over de prachtige #paddestoelen en de #herfst .