https://youtu.be/WYBTCHm48Ps
#artecountry

Gisteravond ging ik naar de nederlandse versie van de musical Come from away.
Deze musical is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van hoe een slaperig Canediaans stadje met 7000 mensen plotseling onderdak moest bieden aan meer dan 7000 vreemde mensen die daar vastzaten omdat de VS hun luchtruim op 11 september 2001 hadden gesloten. Voor degenen die zich die dag herinneren (en het waarschijnlijk nooit zullen vergeten), stond de VS onder vuur en was de wereld in chaos.

Ik hield van deze musical omdat hij ons de gebeurtenissen vanuit een heel ander oogpunt vertelt. Een samenleving die samenkomt om gestrande en bestreden passagiers te helpen die nog steeds geen idee hebben van wat er echt is gebeurd. De angst voor de passagiers, de bereidheid van de stadsmensen om te helpen, de oneerlijkheid van hoe ze iedereen behandelden die er een beetje Arabisch uitzag. uit angst.
Wat me het meest opviel in dit verhaal is de vergelijkbare reactie van mensen in het algemeen in deze absolute crisissituatie, zelfs als ze bij de eerste glimp van uiterlijk heel anders lijken.

Hoewel ik niet erg katholiek ben (ik geloof wel, maar op mijn eigen eenvoudige manier), raakte één lied me recht in mijn hart. Het is het lied genaamd 'Prayer'. Het liet me zien dat op dit soort momenten iedereen (zelfs de niet-gelovigen) bidt. Ze bidden allemaal, in hun eigen taal en tot hun eigen God.
Het maakte me ervan bewust, nogmaals, dat er aan het eind van de dag echt zoveel meer is dat ons verenigt, dan de dingen die ons mogelijk kunnen verdelen.
We zijn allemaal mensen, we worden allemaal bang, we hebben allemaal verdriet, we huilen allemaal. en aan het eind van de dag bidden we allemaal.

Dus als je van musicals houdt of gewoon van een goed, hartverwarmend en waargebeurd verhaal. Ik raad deze musical ten zeerste aan.

De verhalenheks,

Bron van de foto: Pinterst
Bron van de muziek: Youtube (ik hoop dat de link werkt).