'Dana! Dat meen je niet?  Je trekt mijn trouwjurk toch niet aan?'

'Huh, wat bedoel je, Miranda?'

'Die jurk, die je net tevoorschijn haalt. Lijkt als twee druppels water op mijn trouwjurk!'

'Ja, nou, eigenlijk.' Zweet parelt rijkelijk op mijn voorhoofd. 'Moet ik maar gaan voor het echte verhaal?'

'Kom maar op met die waarheid.'

Met angst en beven volgt de biecht. Mijn spionagetactiek om in haar wereld te dringen. Het kopieergedrag wat uit de klauwen liep. Ik wil haar zijn, haar overnemen, in alles. Exact dezelfde schoenen,  jasjes, tasjes, en als klapstuk, een trouwjurk die identiek is aan de hare.

'Alles om mezelf wijs te maken dat ik de 140 yw met gemak van je over kon nemen.'

'Dana! Hoe durf je! Mijn uitdaging is van mij, begrepen!!!???'

Ik val van mijn voetstuk.

Benepen bied ik mijn excuses aan.