Koud en vurig vuurwerk
De tocht naar huis verloopt volledig in stilte. Oom Frits kijkt strak voor zich uit op de weg en tante doet haar best niet naar oom te kijken. Heel voorzichtig en onopvallend wrijft ze zo nu en dan een van haar blauwe plekken. Ook thuis blijft het lange tijd uiterst stil. Er zit weinig vuur in hun gesprekken, de figuurlijke ijspegels hangen scherp en onaangenaam in de lucht.
Dan verbreekt oom het zwijgen. ‘Gekkenwerk, ik snap niet wat je bezield heeft.’
Beschaamd buigt tante zwijgend het hoofd. Ze kan er niets tegenin brengen, de blauwe plekken spreken boekdelen.
Die avond besteedt tante extra veel aandacht aan het avondeten met het lievelingskostje van oom. Â Ze heeft, om het allemaal een beetje goed te maken, ook een passend nagerecht voor oom Frits. En zo likken ze eensgezind aan de smakelijke, kleurige raketjes.
