‘Ik wil die!’ roept ma pad. 
Pa pad kijkt er uiterst bedenkelijk bij. ‘Ik weet het niet, hoor.’ 
‘Ik wel. Ik wil die!’ 
‘Hij ziet niet echt stevig uit,’ zegt pa pad. 
‘Nou, en? Heb je die kleuren gezien? Ik wil die rode.’ 
‘Die krakkemikkige stoel? Ik kijk wel uit. Die moet langer mee dan vandaag.’ 
Ma pad springt woest op en neer. Ik wil die rode met witte stippen. Eerder ga ik niet weg!’ 
Pa pad schudt zuchtend met zijn kop. Verslagen kijkt hij de verkoper aan. ‘Nou, doet u die dan maar.’ 
‘U heeft een goede keuze gemaakt,’ zegt de verkoper geestdriftig. ‘Zal ik hem voor u inpakken?’ 
‘Nee,’ bromt pa pad. ‘Ik neem hem zo wel mee.’ 

Later die dag ligt pa pad ondersteboven op de grond met zijn pootjes in de lucht. 
Krak, zei de paddenstoel.


Loading full article...

Enig verhaal, ja ja, ik zit vol leedvermaak 
Hij had er niet op moeten gaan zitten. Hij had zelf gezien dat de paddenstoel niet zo stevig was. 
Ach arme pa! 
Hij was gewaarschuwd...
Nou :-( weer een pad minder 
Zou het zo erg gesteld zijn? :)
Gelukkig kan zo'n pad tegen een stootje. Alleen spijtig van die mooie wip-paddenstoel!
Geweldig grappig en vrolijk geschreven.
Heel spijtig. Dank je wel.
ach wat zonde nou.....
Had ie ma pad maar niet haar zin moeten geven. Je ziet wat er van komt.
Dus vrouwen hebben niet altijd gelijk? ;)
Die arme pa pad paddenstoel...
Rood met witte stippen. Waar was ik die al eerder tegengekomen, iets met een kabouter of zo.
Misschien zat die pad ook wel stiekem te wippen.
Het is ook voor vliegen hé
Breng dat ma pad maar eens aan het verstand.