De headerafbeelding heb ik van pixabay.com : Foto header
Simon heeft Daan zijn brilletje vast. Lachend zet hij het op zijn eigen neus.
“Jij moet wel blind zijn, hier kan je toch helemaal niets door zien!” roept hij uit.
“Geef mijn bril terug, ik vind dit helemaal niet leuk!” roept Daan terug.
Daans gezicht is helemaal rood geworden. Dat vindt Simon zelfs nog grappiger dan het brilletje.
“Je bent net een tomaat.” zegt Simon. “Daan is een tomaat!”
Enkele klasgenootjes beginnen het te herhalen. “Daan is een tomaat!”
De schoolbel gaat. De kinderen stoppen waar ze mee bezig waren en lopen naar het klaslokaal. Simon vergeet Daan helemaal en ook zijn brilletje. Zonder dat hij er bij nadenkt laat hij de bril uit zijn handen vallen en loopt de klas achterna.
Daan schrikt zo hard dat hij een beetje begint te huilen. Voorzichtig neemt hij zijn brilletje op. Gelukkig is er helemaal niets mee aan de hand. Toch blijven er traantjes over zijn wangen stromen.
Weet jij waarom Daan zo verdrietig is?
Simon heeft zijn schoentje al weken op voorhand klaargezet. Elke dag kijkt hij of er toch niets in zit.
Hij weet wel dat Sinterklaas pas op pakjesavond langskomt, maar misschien is Simon toch zo braaf geweest dat hij al vroeger een klein cadeautje krijgt.
De dag voor pakjesavond kijkt Simon terug hoopvol in zijn schoentje. Wat ziet hij daar? Er ligt al iets in!
Blij springt Simon op en neer en bukt zich voorover om wat beter te kunnen kijken wat er in zijn schoentje ligt.
Met opgetrokken neus haalt Simon de vrucht uit zijn schoen. Op dat moment merkte hij ook het kleine briefje op dat onder de olijf lag. Nieuwsgierig vouwt hij het papiertje open.
De Sint denkt dat jij heel braaf kan zijn, Simon, maar hij heeft ook wat minder lieve dingen gezien van jou. Soms kan jij iets grappig vinden, maar kan dat ondertussen iemand anders pijn doen.
- Sinterklaas
Simon wordt een beetje bang. Betekent dit dat hij stout geweest is en niets krijgt op pakjesavond? Dikke tranen rollen over zijn wangen.
“Mama!” roept hij luid. Hij rent snikkend naar zijn moeder. “Ik krijg niets van Sinterklaas!” Simon kan maar niet ophouden met huilen. Zijn schouders schokken en zijn ogen knipperen steeds weer nieuwe tranen weg.
“Rustig maar, Simon. Laat mij dat briefje eens lezen.”
Zijn mama gaat zitten en zet Simon op haar schoot. Ze neemt het briefje uit zijn hand en knijpt haar ogen samen terwijl ze het leest.
“Ik denk dat je nog steeds een cadeautje van de Sint kan krijgen, Simon,” zegt zijn mama. “Je moet alleen iets goedmaken. Heb je de laatste tijd iemand pijn gedaan? Misschien zonder dat je dat zo bedoelde?”
Simon wordt even stil. Hij denkt diep en diep na, maar hoe hard hij ook denkt, hij kan zich niet herinneren wanneer hij iemand pijn heeft gedaan.
Kan jij Simon helpen? Heeft hij iemand pijn gedaan?
De volgende dag gaan Simon en zijn mama bij Daan op bezoek. Simon voelt zich schuldig over wat er gebeurt is met Daan zijn brilletje. Hij had het als grapje bedoeld, maar nu snapt hij dat Daan het helemaal niet grappig vindt. Simons mama drukt op de deurbel. Simon houdt haar hand stevig vast. Wat is hij toch blij dat zijn mama met hem mee gaat om alles goed te maken. De papa van Daan doet de voordeur open. Hij zegt met een grote lach “Hallo” tegen Simon en zijn mama. Simons mama vraagt of ze Daan even mogen spreken. De papa van Daan knikt en gaat Daan halen. Wanneer Simon Daan ziet staan, weet hij even niet goed wat te zeggen.“Dag Daan, Simon wil je graag iets zeggen,” vertelt Simons mama.
Simon friemelt wat aan de rits van zijn jas en kijkt Daan dan in de ogen. “Het spijt me dat ik met je brilletje gelachen heb.” fluistert Simon en steekt zijn hand uit naar Daan. “Ik zal het niet meer doen, vrienden?”
Daan kijkt even naar Simons hand, maar lacht dan. Hij neemt de hand aan en knikt. “Ja, vrienden” zegt hij.
Simon en Daan spelen nog een tijdje bij Daan thuis, terwijl hun ouders koffie drinken. Simon is blij dat hij weer goede vriendjes is met Daan. Het is veel leuker om samen met Daan te spelen. Dat brilletje helpt Daan om beter te kunnen zien. Zonder zouden ze lang niet zo leuk kunnen spelen.
Na zijn bezoek aan Daan komt Simon met een blij gevoel thuis. Hij loopt vrolijk de woonkamer in en merkt dan plots zijn schoen op. De brief voor Sinterklaas is verdwenen en in plaats daarvan ligt er een groot stuk chocolade. Naast de schoen staat nog een groot cadeau.
“Kijk, Sinterklaas is toch langs geweest.” zegt zijn mama. Simon begint blij zijn pakje open te maken. Hij is trots dat hij sorry is gaan zeggen bij Daan en dat de Sint hem een brave jongen vindt.
Heb jij wel eens iemand per ongeluk pijn gedaan? Heb je toen ook sorry gezegd?
Dit is mijn eerste kinderverhaal. Heeft u tips/opmerkingen, laat ze dan zeker even in de reacties horen.
De tekeningen zijn zelfgemaakt.
Beloon de maker en jezelf
Word gratis lid van deze fijne en aangename omgeving, waar je bovendien een klein zakcentje mee kan verdienen. Voor meer info over Yoors, klik hier.
Zowel ik als jij verdienen een beloning van 125 YP bij uw aanmelding, wanneer u onderstaande link gebruikt.
