Kuk Sool Won

Nu hoor ik u denken bij het lezen van de titel, 'Kuk Sool wattes?'. Helemaal niet gek, want dat dacht ik dus toen mijn dochter anderhalf jaar geleden thuis kwam met de mededeling "Mam, mag ik op Kuk Sool Won?".  Alle turnpakjes, paardrijlaarzen en al het andere wat voor de hand ligt ten spijt, mijn dochter gaat naar Kuk Sool Won. Nadat ik wat nader onderzoek had gedaan, blijkt dit dus een Koreaanse vecht/krijgskunst te zijn. Vooral enorm goed voor het zelf vertrouwen, en om je wat weerbaarder te maken. Nou dat leek me wel wat voor haar, want ze liep niet over van het zelfvertrouwen en weerbaar was ze, ondanks een door school aanbevolen sta sterk training ook nog niet echt. Vorige week heeft ze hierin haar blauwe band gehaald. En wat voor anderen misschien normaal is, is dit voor haar een prestatie van wereldformaat, oké, dat is misschien wat overdreven, maar hé, ik ben een moeder, die overdrijven graag ietsie pietsie als het om hun kinderen gaat. De weg naar de blauwe band ging niet bepaald over rozen, veel blessure leed en astma, die speelde haar in het begin parten, het is een intensieve sport De warming up is vrij zwaar, maar ze heeft het naar haar zin, en kijkt elke week uit naar de twee uur training, na het halen van haar gele band was ze vast besloten om haar blauwe slip over te slaan en gelijk maar examen te doen voor de band. En het is haar gelukt, na het verrassings examen van vorige week is haar zwarte pak nu versierd met blauw!