We staan hier samen aan de rand
van de onvolprezen diepten,
waar de mens het nakijken heeft
en zich door uitzicht laat verrassen.
We staan met opgeheven hand
van de wolkenlucht te genieten,
beseffend dat ieder die leeft
zich hierdoor zou mogen laten verrassen.
Je denkt misschien dat wij gaan springen
die onvolprezen diepte in.
Maar laten wij je dan maar verrassen
met waarom wij hier werkelijk staan.
Wij staan te juichen en te zingen,
omdat wij ons ook aan het begin
ten diepste lieten verrassen,
want onze tocht begon helemaal onderaan.
Wij zijn tot hier nu opgeklommen,
wat een beeld is van ons leven met Hem.
Hij is de Heer en Herder van ons leven;
daarom genieten wij van Zijn verrassende stem.
Word lid en beloon de maker en jezelf!
Met dank aan Hans van Gemert voor zijn maandelijkse schrijfuitdaging is dit gedicht tot stand gekomen.
Wil je meedoen aan deze uitdaging van de maand februari 2018, kijk dan naar de introductie en de voorwaarden, zoals Hans deze heeft opgesteld.
