Lansingerland run 1e editie
Zondag 24 februari. The day after of the night before. Bij het wakker worden voelde ik nog wat moe van de 100 km ultra van de dag ervoor. 9 uur `s ochtends was het. Over drie uur is de start van de eerste Lansingerland run in Berkel en Rodenrijs. Hiervoor had ik een startbewijs gewonnen via social media en was dus zeker niet in de planning. De verleiding was mij toch te groot om er niet heen te gaan. Ik had elke afstand mogen kiezen, van 10, 21 of 30 km. Nooit een dilemma voor me. Ik ga vrijwel altijd voor de MAX dus 30 km zal het moeten worden. Ik besluit op aanraden van de organisatie met de metro te gaan. Deze stopt vlakbij de start/finish. Ik heb wederom mijn rugzak mee waarin ik mijn lange broek en jack kwijt kan. Het weer is zonnig en zo nog mooier en warmer dan de dag ervoor. Éénmaal mijn startnummer te hebben opgehaald heb ik me begeven naar de kleedruimte dat grenst aan een gymzaal. Daar zag ik Marco de Jong. Deze man heeft het hardlopen ook ontdekt en hem vind ik geregeld bij evenementen zowel "road" als "trail." Hij zegt dat hij ook de 30 km gaat doen. Ik zeg, leuk dan lopen we samen. Dat kan ik wel gebruiken als morele steun dacht ik. Ik besloot dat ik mijn tas met waardevolle spullen niet achterliet in de gymzaal aangezien er geen toezicht op is. Gelukkig weegt deze een stuk minder dan gisteren. We begeven ons naar de start....
12 uur. Het startsein. rustig lopen en joggen we onder de startboog door. Ik voelde wel wat pijntjes in de benen maar dat is logisch. Na een kwartier was dit wel weg. Bewijst weer eens dat je meer kan dan je vaak denkt te kunnen. Het lichaam herkent de stress en past zich aan. Dit is ook een experiment op mijzelf in wat ik wil mogelijk te maken. Uniek voor mij en een openbaring op zich. Ik merk dat Marco steeds opmerkt dat het tempo te hoog ligt wat hem betreft. Ik zat in een goed ritme. Wat mij verbaaste is hoe warm gekleed Marco was. Een tight en dan ook nog een rugzak met 2 liter water terwijl je elke 5 a 7 km een verzorgingspost hebt. Laat dit een leerproces zijn. Dit moet je niet willen.
We zijn samen tot zo'n 25 km. Ik merkte dat Marco steeds meer moest afzakken. Ik had er nu wel genoeg van en wilde er klaar mee zijn. Ik ging er vandoor met verhoogde snelheid. Marco komt er wel en ik zou hem opwachten bij de finish. Versnellen dus, ja het kan ook nog. Ik genoot van de omgeving. Dit evenement is een blijver. Zoveel mensen en animo om mee te doen. Geweldig! Maar dan eindelijk, ja daar de finish. Weer een voldaan gevoel en een medaille erbij deze keer. Leuk!
Marco zag ik ongeveer een kwartier later finishen. Hij zat er best doorheen zo te zien. Hem gefeliciteerd en tot een volgende run ergens. Lansingerland run bedankt! Ik pak de metro weer terug naar huis. Wellicht tot volgend jaar.
