Laten we een tent bouwen...

In die tijd nam Jezus Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee en bracht hen boven op een hoge berg waar zij geheel alleen waren. Hij werd voor hun ogen van gedaante veranderd: zijn kleed werd glanzend en zo wit als geen bleker ter wereld maken kan. Elia verscheen hun samen met Mozes en zij onderhielden zich met Jezus. Petrus nam het woord en zei tot Jezus: “Rabbi, het is goed dat we hier zijn. Laten we drie tenten bouwen, een voor U, een voor Mozes en een voor Elia.” Hij wist niet goed wat hij zei, want ze waren allen geheel verbluft. Een wolk kwam hen overschaduwen en uit die wolk klonk een stem: “Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, luistert naar Hem.” Toen ze rondkeken, zagen ze plotseling niemand anders bij hen dan alleen Jezus. Onder het afdalen van de berg verbood Jezus hun aan iemand te vertellen wat ze gezien hadden, voordat de Mensenzoon uit de doden zou zijn opgestaan. Zij hielden het inderdaad voor zich, al vroegen zij zich onder elkaar af wat dat opstaan uit de doden mocht betekenen. Marcus 9:2-10

Soms zou je willen weten wat Jezus daar besprak, boven op die berg, tezamen met Elia en Mozes. In verwondering vraag ik het mij af. Maar dan komt Petrus:

De impulsieve Petrus wil Jezus, Mozes en Elia eren. Pas als een stem klinkt wordt hij stil. Want deze onthult dat het om Jezus gaat. Probeer ik naar Jezus te luisteren zowel in goede als in slechte tijden? Het gaat alleen om Hem en om Hem alleen!

En dan ben ik nog meer verwonderd, dat Petrus schijnbaar alles vergeten is en niet meer weet dat het om Hem alleen gaat. Hoe lang loopt hij nu al met Jezus op? Hoe vaak heeft hij Jezus horen spreken over dat Hij alleen de weg, de waarheid en het leven is? Hoe vaak heeft Petrus niet gehoord dat Jezus de enig geboren Zoon van God is, afgedaald naar deze aarde, om ons verlossing te schenken en een open weg naar de Vader?

Jezus, het gaat alleen op Jezus!