Leijpark013

@leijpark013 · 18 Aug 2021

Follow Following

Leijpark013 18 augustus 2021 Zachte dravik

#leijpark013 #zachtedravik
Gepubliceerd door Thierry P. Dinjens  · 16 augustus om 18:03  ·
Bij sommige mensen leeft het idee dat wanneer wij bouwen, wij de natuur verdringen. En deels is dat waar. Waar eerst groen was, bouwden wij huizen, fabrieken, wegen en cultuurlandschappen. Soms, als we dat wat we gebouwd hebben verwaarlozen, dan neemt de natuur het weer over. Voor sommige gewassen echter is de tussenkomst van de mens als bouwer een zegen. Wat wij namelijk doen met al ons gebouw, gekap en gegraaf is het bewerken van de grond. Grond kan hard zijn en moeilijk te openen voor kleine zaadjes. Zand, leem en klei liggen vaan ineengeklonken en krijg dan maar eens een kiemvoetje in de aarde. Gelukkig is er dan de mens die een stad wil bouwen, of een karrenspoor aan wil leggen of een treintraject. Of: een park. Daar wordt de grond opengewerkt en dit is een zegen voor Zachte dravik. Op vrijwel alle plekken waar op de ene of de andere manier menselijk handelen de bodem heeft bewerkt, komt deze grassoort voor.
Een plek bij uitstek waar aan de bodem gewerkt wordt is het weiland van de boer, waar het vee op moet gaan grazen. Hier wordt geploegd, geëgd, gezaaid en gemaaid. Zachte dravik wortelt graag in vers open gemaaid weiland. De boeren zien dit helemaal niet zitten natuurlijk; de boer wil het liefste één grassoort zien, vol met eiwitten voor de toekomstige koeienmelk. Wat de boeren moeten doen is blijven maaien, tot de Zachte dravik weer verdwijnt. De plant verdort snel en is bij herhaald maaien ook zo weer verdwenen.
Andere plekken waar zij graag groeit vinden we daar waar zelden gemaaid wordt, maar de grond wel bewerkt is: de wegberm, onder het prikkeldraad en in parken. Bij de aanleg van bijvoorbeeld het Leijpark is onnoemlijk veel grond verschoven en een enorm bomenbestand aangeplant. Er wordt wel gemaaid, maar lang niet zoveel als in de weilanden.
Nu heeft Zachte dravik ook de onhebbelijkheid om tussen het haver te groeien (dravik is afgeleid van een oude naam voor wilde haver) en daar zijn de boeren niet blij mee. Een boer kan niet een haverveld omver maaien natuurlijk, om van de Zachte dravik af te komen. Zachte dravik is ook zelf niet te verbouwen, daarvoor verlept de plant te snel. Boeren gebruiken nog veel herbiciden (chemische onkruidverdelgers) die allerlei kruiden tussen de productiegewassen naar een andere wereld helpen, zo ook Zachte dravik. Een jammerlijke en kwalijke zaak, maar het enige alternatief dat de boeren hebben is met de hand wieden of schoffelen. Dit is in grootschalige landbouw ondoenlijk. Reden te meer om over te gaan op boeren in het klein; zo worden veel kruiden gered van de ondergang. De Zachte dravik vindt zijn plekje wel. Zelfs waar urine van koeien het gras in de weilanden heeft weg geschroeid, zelfs daar krijgt Zachte dravik voet aan de grond. In het Leijpark genieten we van haar zachte pluimen na een gezond kommetje havermoutpap..