Leijpark013

@leijpark013 · 14 Feb 2022

Follow Following

Leijpark013 Azuurwaterjuffer.

#leijpark013  #azuurwaterjuffer 

Gepubliceerd door Thierry P. Dinjens  · Gisteren om 18:02  ·
Waterjuffers. Ze spreken tot de verbeelding; het lijken helikoptertjes, elfjes, kleine libellen. En vaak zijn ze schitterend blauw. Dat is fraai maar het zadelt ons wel met een probleem op: Hoe houden we al die juffers uit elkaar? Gelukkig heeft iedere soort bepaalde unieke kenmerken. Daarom was het vrij makkelijk om de magnifieke waterjuffer die we in het Leijpark tegenkwamen op naam te brengen. Dat ging als volgt: Elk insect, zo ook een waterjuffer is opgebouwd uit zogeheten 'segmenten'. Dit zijn zeg maar de bouwstenen waaruit een insect bestaat. Bij een waterjuffer vormen die segmenten een kop, een borststuk en een achterlijf. Al die segmenten vertonen, bij blauwe waterjuffers, de kleuren zwart en blauw, maar steeds net even iets anders. Bij deze juffer zien we twee belangrijke kenmerken: drie blauwe segmenten in het achterlijf hebben dezelfde lengte. Dat in combinatie met de zwarte hoofdletter U op het tweede segment van het achterlijf (te zien onder het borststuk) maken van deze blauwe waterjuffer (waarvan er dus een aantal zijn) de Azuurwaterjuffer.
De kleur azuur is het blauw van de hemel. De naam stamt af van het Perzische woord 'Lāžward'. Zo heette de stad waar de azuursteen (ook lazuursteen genoemd) oorspronkelijk werd gevonden.
We weten ook meteen dat we hier te maken hebben met een mannetje. De vrouwtjes zijn blauwgroen.
Deze waterjuffer houdt van stilstaand tot zwak stromend water, het liefst bedekt met waterplanten. Op die planten leggen ze hun eieren en zodra die uitkomen leven de larven onder water en eten alles wat klein genoeg is en langs zwemt. We denken aan kleine visjes, waterpissebedden, muggenlarven, dat soort klein spul. Eenmaal klaar om tot volwassen insect te worden gaan de larven naar het oppervlak van de plas, klimmen in een plantenstengel en daar vervellen ze. Anders dan bij vlinders maken ze dus geen cocon. Ze vervellen en pas dan komen er vleugels aan de waterjuffer. Koeien vormen een bedreiging; als het vee dichtbij het water graast dan zijn er weinig plantenstengels en lopen de larven meer kans om ten prooi te vallen aan vogels. Gelukkig zijn er in of rond het Leijpark geen koeien.
Die plantenstengels worden door de volwassen Azuurwaterjuffer ook nog voor een ander doel gebruikt. Als het nacht wordt en de juffers gaan rusten, zoeken ze een stengel uit die breed genoeg is zodat hun lichaam erachter kan schuilen, maar dun genoeg zodat hun grote ogen, die aan weerszijden van de kop zitten aan beide kanten langs de stengel uitsteken. Zo vallen ze minder goed op voor roofdieren, maar houden wel zelf heel de omgeving in de gaten. In het pikkedonker gaat dat niet, maar met behulp van wat maanlicht komen ze toch een heel eind. Waterjuffers slapen niet zoals wij slapen. Ze verlagen hun lichaamstemperatuur, waardoor ze in een soort sloomheid krijgen. Ze reageren minder snel, maar zijn nooit, zoals wij, volledig in dromenland. Dat is voor een dier dat bij zoveel roofdieren op het menu staat veel te gevaarlijk.
Het volwassen insect heeft een paar weken de tijd om te jagen en te paren en dan begint de cyclus opnieuw.
Een fraai insect, een geduchte jager op vliegen en muggen en een meester in de kunst van het verstoppen. De Azuurwaterjuffer, zo blauw als de hoge hemel zelf.