Leijpark013

@leijpark013 · 26 May 2022

Follow Following

Leijpark013 Hommelreus

Gepubliceerd door Thierry P. Dinjens  · 24 mei om 18:00  ·
Een heel oud spreekwoord vertelt ons (in Oudnederlands): “Soo voer gesongen, soo na gepepen”. De uitvoering van dit spreekwoord zien we terug op een schilderij van Jan Steen met de titel: “Zo de ouden zongen, piepen de jongen.” Het is deze titel die wij thans kennen als spreekwoord en het is waar: kinderen apen hun ouders na. Dit is niet alleen herkenbaar voor iedereen die kinderen heeft, dit is een aloud principe waar een bepaald dier op rekent. Dit dier treffen we aan in het Leijpark en het luistert naar de naam Hommelreus.
Wie een Hommelreus ziet en niet nader bestudeert zal denken een hommel gezien te hebben. Een aardhommel of een steenhommel, want de Hommelreus kan op beide soorten lijken. Toch is de
Hommelreus geen van beide. Hij is een zweefvlieg die net doet alsof hij een hommel is. Dat heeft een groot voordeel: jonge vogels leren van hun ouders dat zij van hommels af moeten blijven. Hommels (een soort behaarde dikke bijen) beschikken over een angel die niet, zoals bij honingbijen, slechts eenmalig te gebruiken is, maar eentje die meerdere malen hard kan steken. Jonge vogels leren door inprenting welke insecten smakelijke hapjes zijn en welke dieren zij liefst ongemoeid laten. Ook ervaren vogels die het er toch maar een keertje op wagen, wellicht ingegeven door honger, komen in gevecht met een hommel van een koude kermis thuis. Hommels zijn behaarde vechtmachines die van geen wijken willen weten. De Hommelreus is dit natuurlijk niet, maar zeer overtuigend door haar voorkomen komt zij toch met deze maskerade weg. In feite is een Hommelreus een onschuldige loebas die slechts een paar weken leeft en zich tegoed doet aan nectar, zij aan zij met echte hommels.
De larven van de Hommelreus leven in de nesten van hommels (en soms wespen). U moet beseffen dat een hommelnest niet enkel een vernuftige constructie is, maar ook een grote vuilnisbak. Resten van dode werksters, larven, stukken organisch materiaal van het nest, poep en gemorste nectar. Al dit spul komt onder in het nest terecht en in deze mêlee van afval tiert de Hommelreuslarve welig. Het is een raadsel vooralsnog waarom de werksters van het hommelnest de larven met rust laten. Wellicht ruiken de larven naar larven van de hommel. Het kan ook zijn dat werksters wel iets beters te doen hebben dan te gaan liggen graven in hun eigen afvalbak. Dat doen wij ook niet. We blijven er afval op deponeren; we gaan ons niet verdiepen in wat er zoal in ons afval leeft, mensen met vreemde hobby's even daargelaten).
Volgevreten larven werken zich een weg naar buiten, vallen in de zachte strooisellaag alwaar zij verpoppen en als nieuwe Hommelreus tevoorschijn komen. En zo is de cirkel weer rond.
De Hommelreus die we tegenkwamen in het Leijpark lijkt op een aardhommel, maar mist de lange antennes (en heeft kleine gevederde antennes) en heeft maar twee vleugels, daar waar echte hommels er vier hebben. Dat gezegd hebbende: we moesten zelf ook twee keer kijken voordat we doorhadden hier met een charlatan te maken te hebben. Nu we dit eenmaal weten, lijkt het goed om onze kinderen hierin te onderrichten. Laat ons de boodschap van Jan Steen eer aan doen, vooraleer wij met zijn spreekwoordelijke huishouden te kijken zitten..
#leijpark013 #hommelreus