Leijpark013

@leijpark013 · 18 Feb 2022

Follow Following

Leijpark013 Hongerwesp

#leijpark013 #honingwesp
Gepubliceerd door Thierry P. Dinjens  · 22 uur  ·
In de Middeleeuwen, toen de Katholieke kerk haar hoogtijdagen kende, vreesde het volk voor het einde der tijden, aangeduid met de term Apocalyps. Deze vreselijke tijd zou zich openbaren met de komst van vier afschrikwekkende ruiters: de pest, de oorlog, de honger en de dood. In het Bijbelboek openbaring vinden we dezelfde donkere tijd terug, waarin veel slachtoffers vallen maar waarin uiteindelijk het Goede het Kwaad bedwingt en het begin van een Nieuwe Wereld wordt ingeluid.
Hoe symbolisch we dit alles ook moeten zien, voor welk wezen is er letterlijk een 'einde der tijden'. Hoe goed we het met zijn allen ook bedoelen in het leven, hoe hard we ook werken aan onszelf en de voortgang van ons kroost, op een dag houdt het op. Dat dit lot ons allen treft is geen geruststellende, maar wel een verbroederende gedachte. Waar we ook heengaan, we gaan allemaal, dus de kans is zeker aanwezig, dat we elkaar terugzien. Nu is het voor ons mensen niet zo dat wij elke dag bedreigd worden, zeker niet hier in het rijke Westen. In het Leijpark echter is dit een heel ander verhaal. Hier leven de klokjesbijen en zij eten vredig de nectar van het weideklokje, het akkerklokje en het grasklokje, om maar eens een paar klokjes te noemen. Deze alleen levende bijen maken nesten in holle stengels van planten, in gangetjes in dood hout, maar ook in de vele insectenhotels die inmiddels door schoolkinderen en natuurverenigingen gemaakt en opgehangen worden.
Dit klinkt allemaal heel vredig, maar ze worden belaagd door een sluw en uiterst effectief roofdier dat niet zal rusten voordat de jongen van de klokjesbijen het loodje hebben gelegd: de Hongerwesp.
Veel slanker dan de Hongerwesp komt het niet en daaraan dankt dit insect ook haar naam: zij lijkt uitgemergeld van de honger. Toch is haar slankheid juist haar sterkste wapen. Met haar stevige achterpoten en haar uiterste ranke lijf kan zij in de gangen kruipen die de klokjesbijen hebben gemaakt of waarvan ze dankbaar gebruik hebben gemaakt in insectenhotels. Aan het achterlijf heeft het vrouwtje een lange boor, waaruit eitjes komen die zij in het nest van de klokjesbijen legt. Haar larven komen het eerste uit, eten het stuifmeel op dat mama klokjesbij daarvoor haar eigen kroost heeft achtergelaten en daarna eet de jonge Hongerwesp de onfortuinlijke larven van de klokjesbijen op. Met al dit voedsel in haar maag verpopt ze en voilà: een nieuwe Hongerwesp ziet het levenslicht.
De Hongerwesp behoort tot een grotere groep wespen die we de sluipwespen noemen. Omdat ze zo uiterst slank zijn worden ze ook wel aangeduid met 'zwevende feeënstokjes”; zodra ze zich in het gras begeven 'verdwijnen' ze voor onze ogen. Dit komt ook doordat ze vliegen met het achterlijf recht omhoog. Het zijn net stokjes, maar dan wel met dodelijk resultaat. Ze betekent het einde der tijden voor het kroost der klokjesbijen. Maar gelukkig zijn er veel meer klokjesbijen dan hongerwespen dus er is evenwicht in het Leijpark. En ik weet zeker, als de grote strijd tussen Goed en Kwaad eenmaal gestreden is, dan blijft er één plek fier overeind, daar het voor velen de hemel op aarde is: het Leijpark.