Leijpark013

@leijpark013 · 06 May 2023

Follow Following

Leijpark013 Slijmzwam

Geschreven door Thierry P. Dinjens  

In het Leijpark vinden we levensvormen die de wetten van de natuur tarten. We hadden aanvankelijk met elkaar afgesproken dat een organisme in drie categorieën kan vallen: het is een dier, een plant of een schimmel. Nu zijn er ook levensvormen en die hebben maling aan die indeling en zij vallen erbuiten. Een dergelijke groep wordt gevormd door de zogeheten slijmzwammen. Ondanks het woord ‘zwammen’ hebben slijmzwammen helemaal niets te maken met zwammen (lees: paddenstoelen) en zijn niet eens familie. Hoe werkt dit nu?
De kleinste wezens op de wereld, dus ook in het Leijpark, noemen we de eencelligen. Deze piepkleine wezentjes bestaan letterlijk uit slechts één cel. Even ter vergelijking: wij mensen, dus ook u, de buurvrouw, de bakker en prins Carnaval zijn opgebouwd uit maar liefst dertig biljoen cellen! Slechts één cel lijkt dan extreem weinig, maar de eencelligen kennen een trucje: zij komen samen. En als zij samenkomen dan ineens wordt hun geheel zichtbaar. Een eencellige is in zijn uppie niet met het blote oog te zien, de grootste eencellige is 0,3 millimeter groot en dat is in hun wereld een reus van jewelste!
Een slijmzwam is een samenkomst van biljoenen eencelligen die om twee redenen deelnemen aan dit bijeenzijn: voedsel en seks. Wat dat betreft lijken ze net mensen; een slijmzwam is een restaurant en bordeel in één. Anders dan bij zwammen kan de slijmzwam bewegen. Al die eencelligen samen ‘wandelen’ met elkaar over het hout en de parkbodem op zoek naar bacteriën om te eten. Hun looprichting is afhankelijk van de zon. Een slijmzwam droogt uit in direct zonlicht, dus de bijeenkomst  trippelt mooi de andere kant op. Dit alles hadden we nooit geweten als de microscoop nooit was uitgevonden. Denk daar eens aan als u in de wijk Oerle in door de Cornelis Drebbelstraat fietst; deze straat is genoemd naar de (Nederlandse) uitvinder van de microscoop.
Terug naar het Leijpark, alwaar we een hele fraaie slijmzwam aantreffen. Op het eerste gezicht lijkt het of iemand een zak natte rijst gemorst heeft, maar niets is minder waar. Die ‘rijst’ zijn feitelijk allemaal opeengestapelde kristallen van kalk. Onder dit kasteel van kalk zitten vliezen en draden waarbinnen zich, na de maaltijd, sporen gaan ontwikkelen. Eenmaal rijp stort heel het witte fort ineen, de zwarte sporen komen als een zwarte plas petroleum bovendrijven spoelen weg met de wind en het regenwater. En dan gaan de eencelligen wie allemaal hun eigen leven leiden en verdwijnt dus het geheel. Dit is precies de reden waarom slijmzwammen zomaar ineens weg kunnen zijn: of ze zijn weggewandeld of ze zijn weer uit elkaar gegaan, na de nodige bevrediging van honger en lust. Zo eenvoudig kan het leven zijn.
De slijmzwam die we aantroffen in het Leijpark luistert naar de veelzeggende naam Groot kalkschuim. De slijmzwam wandelt rustig tussen het gras, over omgevallen bomen en over kruiden die de bodem bedekken en doet zich tegoed aan alles wat de ondergrond voor eetbaars biedt. Thans is het nog een braspartij, die overgaat in een orgie om te eindigen in het verbreken van de relatie. De slijmzwam en de mens vertonen, wederom, grote overeenkomsten!

#slijmzwam #park #openbaarpark