Leijpark013

@leijpark013 · 15 Jul 2023

Follow Following

Leijpark013 Wolfspoot

Geschreven door Thierry P. Dinjens  
Vooroordelen. Een hardnekkig niet uit te roeien kwaad dat al eeuwenlang voor onnoemlijk veel leed zorgt. Vooral minderheidsgroeperingen waarover niet zoveel bekend is, moeten opboksen tegen allerlei aannames die soms zelfs ronduit kwaadaardig zijn. Zo is er een hardnekkig mythe dat zigeuners (een verouderd woord voor bepaalde rondtrekkende volken) kinderen roofden. Zigeuners hadden vaak een donkere huidskleur en de kinderen die zij stalen van rijkere mensen waren vaak veel bleker. Hier hadden zij iets op gevonden: Ze bruinden de huid van door hen geroofde levende schatten met een donkere verfstof. Deze kleurstof werd gewonnen uit een plant die we tegenkomen in het Leijpark: Wolfspoot.
Wolfspoot heet zo omdat het blad doet denken aan de afdruk van de poot van een wolf. Uit Wolfspoot is inderdaad een zwarte kleurstof te winnen en deze werd vrijwel zeker gebruikt door zigeuners, maar niet om babyhuidjes te kleuren. Het was een middel om hun textiel te kleuren. Heel onschuldig dus en zeer goedkoop en vindingrijk, daar Wolfspoot veelvuldig in de natuur te vinden is. In Frankrijk werd Wolfspoot jarenlang gebruikt om er linnen en wol bruin mee te maken. Men geloofde dat de kleurstof zo sterk was dat een doek, eenmaal gebruind, nimmer meer bleek zou worden.
De groepen rondtrekkende volken liepen en lopen aan tegen onbegrip en veelal onwetendheid bij de burgerij die een dergelijk onzeker bestaan maar raar vindt en dan ontstaat kwaadsprekerij, helaas. Bovendien werden deze mensen letterlijk verketterd door de Kerk, omdat zij geloven in het bovennatuurlijke en dat was natuurlijk tegen het zere pauselijke been. Eenmaal een status als verschoppeling gekregen komt men er nauwelijks meer van af. Hopelijk brengen nieuwe tijden nieuwe inzichten.
Voor er ziekenhuizen waren en men nog veel was aangewezen op het kruidenvrouwtje uit het eigen dorp of aangrenzende dorp werd Wolfspoot vaak aangewend om hartkloppingen mee te bestrijden. Ook was het een koortswerend medicijn en werd er hoestdrank van gemaakt. In onze moderne tijd wordt Wolfspoot verwerkt in medicijnen tegen de ziekte van Graves, een aandoening waarbij de schildklier veel te snel werkt. Zelf aan de slag gaan met Wolfspoot is beslist geen aanrader, daar de plant wel giftig is, als men haar als voedselplant gaat zien.
In juni krijgt Wolfspoot kleine witte bloemenkransen waar de slobkousbij (al eerder door ons getoond) op vliegt. Ook nachtvlinders en hommels weten de plant te vinden. Feitelijk is het een nuttige plant die verbonden is, tegen wil en dank, aan een stukje duistere geschiedenis, in het leven geroepen door angstige edoch machtige mensen. Onze geschiedenis is doorspekt met angsthazen die alles om zich heen verketterden om er uiteindelijk enkel zelf beter van te worden. Het tegenovergestelde van het Leijpark. Dat bloeit en groeit maar door en hoewel er veel wordt ingeleverd lijkt het Leijpark erop gericht om ons gelukkig te maken. Ik weet niet hoe u erover denkt, maar als ik voor mezelf spreek slaagt zij hierin met verve. Het is te hopen dat mensen ook eens zo vrijgevig worden, maar ik heb er een hard hoofd in, want zoals het spreekwoord zegt: ”een wolf ruit wel van baard, maar niet van aard”. Dat gezegd hebbende: Hoop doet leven.

#park #wolfspoot