Je hebt het vast weleens meegemaakt. Tijdens het kennismaken kijk je iemand aan en je kunt het niet helpen, maar je vindt hem/haar echt spuuglelijk. Smaken verschillen natuurlijk, maar sommige mensen zijn echt lelijk.

Als je die persoon dan wat langer kent, en het klikt goed, omdat die persoon ontzettend lief is, dan vraag je jezelf ineens af waarom je die persoon nu eigenlijk zo lelijk vond. Je ziet het gewoon niet meer. Hoe heb je die zachte ogen ooit lelijk kunnen vinden? Dat lachje is eigenlijk best schattig.

Hieraan kun je merken dat iemands karakter naar buiten uitstraalt. Omgekeerd heb ik het ook meegemaakt. Een heel knap persoon, die een ongelooflijk kut-karakter bleek te hebben, is ineens niet meer zo knap, en ik vroeg me serieus af wat ik er ooit mooi aan vond.

Mijn slotconclusie is dan ook dat het karakter echt veel belangrijker is dan het uiterlijk.

Loading full article...