Lelijke mensen zijn nooit de held
Niks maakt een film zo plezierig als een aantrekkelijke held die de strijd aangaat met zijn vijand, wiens foeilelijke gezicht de kijkers ervan weerhoudt om hem enige vorm van sympathie te schenken. Dat is de bedoeling, tenminste.
Het innerlijk telt, maar aan deze regel wordt zelden gehouden in de showbizz. We hebben de voorkeur dat de mensen die we het meeste gaan zien op het scherm fijn zijn om naar te kijken, want we willen toch niet twee trollen in een zoen-scene zien? Zelfs als een film letterlijk over trollen gaat, zijn de trollen in de hoofdrol net weer iets schattiger dan hun medetrollen en/of andere monsters in de film. De 3D animatie, Igor, is daar wel een voorbeeld van.
Zelfs onze mainstream zangers en zangeressen hebben we het liefst zo zwoel mogelijk. In Idols nemen ze geen genoegen met haakneuzen en missende tanden, en mocht zo iemand het einde van de talentenshow halen, krijgen ze gelijk een make-over zodat de cover van hun cd het aantrekkelijk maakt om te kopen.
Kurt Nilsen en Susan Boyle werden beiden iets mooier na hun succes.
Comedy films, computerspelletjes en tv-series zijn praktisch de enige gebieden waar rariteiten een hoofdrol kunnen verwachten, maar zelfs dan is het zelden een serieuze rol. In andere films worden ze eerder gecast als de vijand of het grappige maatje van de held. Of van de vijand weer.
Hollywood wil mensen die constant kijken alsof ze in een fotoshoot zitten, en romantische films hebben een voorkeur voor liefdesverhalen tussen mensen wiens haar altijd perfect in model zit. In actiefilms mogen de mannen wat smoezeliger zijn, vrouwen liever niet, maar het zijn nog steeds mensen met een haast ongeïnspireerd knap uiterlijk. Zoals die van Nathan Drake. Je kent het wel. Amerikaans, donker haar, lichtjes ongeschoren gezicht; deze types hebben we aardig vaak teruggevonden.

Niet lang terug sprak ik over Assepoester 3, waarin de gemene stiefzus, Anastasia, een hoofdrol kreeg. Ik heb van het verhaal genoten, maar het werd duidelijk dat uiterlijk er wel toe deed. Anastasia krijgt de staf van de toverfee te pakken, waarna haar bittere moeder het gebruikt om terug te gaan in de tijd, en haar met de prins laat trouwen.