Leonie dagdroomt
#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze bouwt na haar scheiding een nieuw leven op met haar drie kinderen. Haar ouders wonen vlakbij en haar zus verwacht haar tweede kind. Haar vriendin Ilse heeft relatieproblemen en met haar buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt!
Eigenlijk was Leonie woedend op Erik. Verdorie! Wat dacht ie wel niet? Alledrie haar kinderen overstuur! In principe was er geen aanleiding voor de kinderen om te denken dat het om een nieuwe vriendin ging, ze had van Julia begrepen dat er geen directe aanwijzingen waren geweest dat het om meer dan ‘zomaar iemand’ zou gaan, maar de kinderen hadden het alledrie gevoeld. Dit was anders, dit was niet zomaar iemand. Erik had zich anders gedragen ten opzichte van deze vrouw dan hij normaal deed, ‘kinderachtig’ omschreef Julia het. Hij had zitten giechelen en flirten met deze Suzanne, zoals ze kennelijk heette. Haar kinderen hadden haarscherp aangevoeld dat er hier veel meer aan de hand was. Erik dacht zeker dat hij dit zomaar kon doen zonder dat ze er erg in hadden ofzo? Ze waren niet achterlijk, dat was wel duidelijk. Ze had ineens veel zin om Erik een gepeperde e-mail te sturen, maar ze wist ook dat ze geen poot had om op te staan voorlopig. Hij was vrij om te doen wat hij wilde en alhoewel Leonie vond dat hij het helemaal niet handig aanpakte, vond hij waarschijnlijk van wel. Ze zouden alleen maar ruzie krijgen. Leonie besloot het maar even goed in de gaten te houden en aan de bel te trekken als haar kinderen het er moeilijker mee zouden krijgen.
De volgende dag op haar werk deed ze verslag aan Judith over het gebeurde. Judith was het met haar eens dat het niet handig was geweest van Erik. “Misschien denkt hij dat hij haar straks makkelijker als zijn vriendin kan introduceren als ze al een paar keer thuis is geweest en de kinderen haar dus al een beetje kennen” opperde Judith. Leonie knikte. Zoiets had ze ook bedacht. Kennelijk had Erik niet in de gaten dat zijn kinderen zich er helemaal niet fijn bij voelden, of hij was te verliefd om de signalen op te pikken.
Erik verliefd, tenminste, misschien had ze het wel helemaal mis. Onwillekeurig dacht Leonie terug aan het begin van haar relatie met Erik, toen hij wekelijks kwam met bossen bloemen en haar op handen droeg. Ze glimlachte. Wat was ze toen gelukkig geweest! Zij, Leonie, die zichzelf een muurbloempje vond en die dacht dat er niemand was die haar de allerleukste zou vinden, had verkering! Ze was negentien geweest toen ze verkering kregen, Erik was vier jaar ouder. Ze was in de zevende hemel geweest. Haar dagdroom spatte als een zeepbel uit elkaar. In een honderdste seconde reisde ze twintig jaar vooruit in de tijd en was ze weer in het hier en nu. “Je was ver weg hè?” lachte Judith haar toe.
