Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze bouwt na haar scheiding een nieuw leven op met haar drie kinderen. Haar ouders wonen vlakbij en haar zus verwacht haar tweede kind. Haar vriendin Ilse heeft relatieproblemen en met haar buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt!

Toen Leonie de volgende ochtend onderweg was naar haar werk, was ze helemaal blij, ondanks het feit dat ze moest werken tussen de feestdagen. Het was een ontzettend gezellige avond geweest met Mandy. Ze hadden zich de bonbons goed laten smaken. Het leek wel of Mandy haar energie gaf, of misschien was het gewoon het feit dat ze zelf even niet hoefde te koken, dat er voor háár gezorgd werd in plaats van dat zij voor anderen zorgde. Dat was het misschien wel. Even niet de verantwoording hoeven dragen, al is het maar voor de maaltijd. Mandy had een bijzonder effect op Leonie. Ze moest altijd even aan Mandy wennen, even over een drempel heen ofzo, ze was zo anders dan andere vrouwen die ze kende, maar ze hadden ook een hele goede klik samen. Mandy was zelfverzekerd en eigenzinnig en kwam voor haar mening uit. Leonie voelde zich daarbij vergeleken heel burgerlijk. Het streelde haar ego enorm dat iemand als Mandy haar als vriendin wilde. Wat zat een mens toch ingewikkeld in elkaar, bedacht Leonie. Aan de ene kant zo onafhankelijk en volwassen en aan de andere kant nog zo klein en gevoelig voor wat anderen denken en vinden. Leonie bewonderde Mandy om haar ogenschijnlijke onafhankelijkheid, haar vermogen om volledig haar eigen weg te bewandelen. Ze dacht dat ze veel van haar nieuwe buurvrouw zou kunnen leren. 

Vanochtend had ze een appje gekregen van Dagmar. Zij ging vandaag voor het eerst naar de verloskundige, samen met Michiel uiteraard. Spannend! Een volgende keer mocht Leonie mee en daar verheugde ze zich op. Baby Kaneel-Vanille. Sinds de barbecue bij Leonie’s ouders was dat de werktitel van Dagmar’s baby. Leonie grinnikte. Ze was inmiddels op haar werk aangekomen en parkeerde haar autootje tussen twee auto’s van haar collega’s in. Neuriënd ging ze het kantoor binnen, hing haar jas op, gooide haar tas op haar bureau en liep naar de koffie automaat. 

“Met jou gaat het goed!” zei Judith, die ook bij de koffie automaat stond. “Ja, met mij gaat het eigenlijk best goed”, zei Leonie blij terwijl ze haar mok in de koffie automaat zette en op het knopje ‘cappuccino’ drukte.

Loading full article...