#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Na haar scheiding bouwt ze haar nieuwe leven op. Met buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt! Ook de liefde komt weer om de hoek kijken, met alle gevolgen van dien.

In het bos was het heerlijk, de geur van vers groen, de vogels die vrolijk kwetterden. Die beestjes hadden toch maar een simpel leven, hun jongen groot brengen en voldoende voedsel vinden, dat was het zo’n beetje. En natuurlijk opletten op gevaar. Leonie keek omhoog naar een grote beuk, wat zijn dat toch imposante bomen! Ze kreeg de neiging haar armen om zijn stam te slaan, maar ze was altijd bang dat iemand haar zou zien. Aan de andere kant, wat kon het haar schelen? Ze liep naar de boom toe, keek toch even schichtig in het rond en pakte toen de stam van de boom beet. Na een paar seconden liet ze toch maar weer los en liep verder, in zichzelf grinnikend.

Ook in het bos had ze nog op haar telefoon gecheckt of haar appje aan Mandy nu twee vinkjes had, maar nee, nog steeds maar één. Misschien had ze slecht bereik in het bos, daar had ze het maar even op gehouden, maar ze werd er wel onrustig van. Wat was er aan de hand? Toen ze thuiskwam keek ze door Mandy’s raam, maar ook daar was niets te zien. Voor het keukenraam zat folie, dus daar zag ze sowieso niets doorheen. Het andere raam was van de extra slaapkamer, ook daar was niets bijzonders te zien. Mandy’s auto was er niet. Leonie probeerde te bedenken of Mandy had gezegd wanneer ze moest werken, maar ze kon zich niet herinneren dat daar iets over gezegd was. Nou ja, ze kon natuurlijk naar haar vriendin Elis zijn. Ze wilde het loslaten, maar dat lukte slecht.

Ze besloot de badkamer maar te gaan schoonmaken, als afleiding. Daarna beloonde ze zichzelf net met een grote kop koffie, toen haar telefoon ging. Het was Ilse. Ze hoorde de paniek door de telefoon heen. “Ik heb het gedaan, ik ga bij hem weg, ik heb gezegd dat ik wil scheiden”, klonk het aan de andere kant. “Ach lieverd toch”, zei Leonie, “waar ben je? Zal ik naar je toe komen?” “Ik ben nu even buiten, in verband met de kinderen, die hoeven niet alles te horen, maar ik blijf hier.” “En waar is Vincent nu dan?” vroeg Leonie. “Geen idee, hij is boos weggegaan. Hij verweet me dat ik onze relatie weggooi.” Ilse barstte uit in een harde, minachtende lach. Onwillekeurig moest Leonie lachen. Vincent, die al meerdere keren was vreemdgegaan, verweet Ilse dat ze hun relatie weggooide? “En wat zei jij toen?” vroeg Leonie. “Nou, ik heb hem gezegd dat hij dat volgens mij al een hele tijd geleden gedaan heeft.” Dat kon Leonie alleen maar beamen. Leonie had Ilse meer dan eens opgevangen als Vincent het weer eens niet zo nauw had genomen met één of andere dame.

Loading full article...