#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze bouwt na haar scheiding een nieuw leven op met haar drie kinderen. Haar ouders wonen vlakbij en haar zus verwacht haar tweede kind. Haar vriendin Ilse heeft relatieproblemen en met haar buurvrouw Mandy heeft ze eetafspraken van het goede soort: Mandy kookt!

Je kunt het verhaal vanaf deel 1 lezen via deze link.

Met het huis van Dagmar en Michiel ging het ineens snel. Een paar dagen later was het van hun. Althans, de overdracht liet nog even op zich wachten. Michiels appartement kon in de verkoop en het vraagstuk van Demi’s woonplek was een hot item. Leonie was bij haar vader op bezoek gegaan op de wekelijkse gymavond van haar moeder. “Wat vind jij er dan van dat mama wil dat Demi hier komt wonen?” vroeg Leonie haar vader. “Nou, dat probeer ik haar uit haar hoofd te praten. Je moeder heeft denk ik niet helemaal scherp voor de geest hoe dat zal gaan.” zei haar vader. “Demi is een jonge vrouw die weet wat ze wil, geen klein kind dat afhankelijk van je is. Demi is veel meer vrijheid gewend, je moeder is veel meer van de regeltjes. Dat kon best eens botsen met die twee en dat zou jammer zijn. Dus ik denk aan een andere oplossing. Ik heb al een plannetje.” Zijn ogen twinkelden. “Nog koffie?” vroeg hij. “Ja, lekker, maar vertel! Wat is je plannetje?” Leonie’s vader stond op, pakte de koffiekopjes en liep naar de keuken. Leonie volgde hem. Ze wilde nu weten wat haar vader had bedacht.

“Ja, vertel maar! Wat is je oplossing?” drong ze aan. Haar vader glimlachte. “Nou, ik denk dat ik ga voorstellen dat wij de huur van Dagmar’s appartementje betalen tot Demi op kamers gaat wonen.” zei hij glimlachend. Leonie liet het even op zich inwerken. Tja, daar was geen speld tussen te krijgen. “Maar wat nou als het nog heel lang duurt voor ze een kamer heeft?” vroeg Leonie. Dat zou aardig in de papieren gaan lopen. Haar vader haalde zijn schouders op. “Ik denk dat dat meevalt, ze zal na de zomer wel op kamers gaan en als dat niet zo is, is het ook goed, we kunnen het wel lijden.” “Wat ben je toch een schat!” zei Leonie terwijl ze haar vader een kus op zijn wang gaf. Hij kleurde ervan. “Ja ja, dat zal allemaal wel. Nog niet verder vertellen, want ik moet je moeder nog even enthousiast krijgen voor dit idee, die weet nog nergens van”. Hij knipoogde naar zijn dochter. “My lips are sealed”, zei Leonie. “Hoe zit het met die koffie? Komt die nog?” Allebei schoten ze in de lach.

Loading full article...