Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze is net gescheiden en verhuisd naar haar eigen appartementje, waar ze een nieuw leven opbouwt, samen met haar drie kinderen waarover ze het co-ouderschap deelt met haar ex-man. Je kunt het verhaal vanaf deel 1 lezen via deze link.

Wat aan dit deel vooraf ging, lees je via de link hieronder.

Juni. Dat betekent dat Martijn jarig is. Leonie’s zoon wordt alweer elf jaar. Weer een eerste keer. Leonie heeft er even op gepuzzeld hoe het moest met het vieren van de kinderverjaardagen. Je hoort weleens dat gescheiden ouders zo’n verjaardag dan gezamenlijk vieren, in één huis met alle familie bij elkaar. Leonie ziet dat niet zo zitten. De verstandhouding met Erik is niet van dien aard dat Leonie er vertrouwen in heeft dat het dan ook een gezellige middag wordt. Bovendien moet ook de hele familie zich er prettig bij voelen om bij elkaar te zijn. Toen Leonie aan Erik had voorgesteld om de verjaardag twee keer te vieren, één keer bij haar voor haar familie en een keer bij hem voor de zijne, had hij daarop gereageerd met ‘Dat was ik wel van plan, ja’. Voor hem was het dus duidelijk ook geen optie geweest.

Zo kwam het dat ze plastic vlaggetjes aan het ophangen was op de galerij op de zaterdagochtend voor Martijn’s officiële verjaardag. Ze had begrepen dat hij het bij Erik op de dag zelf zou vieren.

Loading full article...