#Leonie is een vrouw van tegen de veertig, ze zou je buurvrouw kunnen zijn. Ze is net gescheiden en verhuisd naar haar eigen appartementje, waar ze een nieuw leven opbouwt, samen met haar drie kinderen waarover ze het co-ouderschap deelt met haar ex-man.
Wat aan dit deel vooraf ging, lees je via de link hieronder.

Julia kwam zuchtend thuis uit school en gooide haar rugzak in een hoek.

"Wat is er aan de hand?" vroeg Leonie. "Dat stomme Duits, ik vind er niks aan", klaagde Julia. Ze zat nu in de tweede, wat betekende dat het vak Duits zijn intrede had gedaan. Leonie was enigszins verbaasd, Engels lag Julia wel en Frans, daar had ze haar dochter nooit over horen klagen. "Waarom is Duits zo erg dan?" vroeg ze. "Het is gewoon stom, het klinkt niet mooi, ik heb er gewoon geen zin in", zei Julia. "Als ik nou thee maak met wat lekkers, zullen we dan even samen oefenen?" Julia klaarde op. "Okay", zei ze, terwijl ze meteen rechterop ging lopen, alsof er letterlijk een last van haar schouders was gevallen. Ze ging naar haar slaapkamer terwijl Leonie thee ging zetten en er een reep chocola bij pakte. Even later zaten ze samen aan de eettafel woordjes te leren. Leonie genoot er wel van en voor ze het wist zat ze te vertellen over haar eigen lerares Duits, een wonderlijke vrouw die soms bijna de hele klas de klas uit stuurde. Binnen no time waren de woordjes geleerd. Leonie hoopte dat Julia het nu weer wat leuker zou vinden.

‘s Avonds ging de deurbel. Mandy stond voor de deur. "Hey!" begroette ze Leonie enthousiast, die al een stap achteruit zette om Mandy binnen te laten. Mandy droeg een plastic tasje die ze aan Leonie overhandigde. "Ik heb een internationale vlucht en ben vijf dagen niet thuis. Dit lag nog in mijn koelkast en loopt zelfstandig rond tegen de tijd dat ik terug ben, heb jij er nog wat aan?" Leonie deed automatisch de tas open om er een blik in te werpen. Er zat een aangebroken beker aardbeienyoghurt in en een bak kwark. Ook zat er een plastic pakje in waar een paar stengels peterselie in zaten. "Ach welja, dat komt wel op hoor, dank je wel!", lachte Leonie. "Alleen die peterselie, ik weet niet of ik dat zal gebruiken, ik ben niet zo’n keukenprinses". "Echt niet? Ik vind koken heerlijk!" zei Mandy. "Het is echt een hobby, alleen… om alleen voor jezelf te koken is minder leuk". Ze keek Leonie even aan en kreeg kennelijk een geweldig idee. Leonie zag het aan haar ogen. "Hey, ik bedenk iets! Jij bent toch ook wel alleen, als je kinderen er niet zijn? Als we nou eens af en toe samen eten, dan kan ik voor ons tweeën koken!" Mandy wachtte het antwoord van Leonie niet eens af, zo enthousiast was ze. "Zijn er dingen die je niet lust?" Leonie lachte. "Ik lust alles wel, alleen vis, daar ben ik niet zo gek op. Ik vind het wel een heel leuk idee trouwens, maar dan wil ik ook een bijdrage leveren". "Welnee, dat hoeft niet, of je zorgt voor een toetje, of voor iets lekkers voor bij de koffie. Of voor een fles wijn ofzo. Maar… ik kan wel heel lekker vis klaarmaken hoor, zelfs als je er niet heel gek op bent. Je zult zien dat je mijn vis wel lust!" Mandy keek Leonie zelfverzekerd aan. Leonie schoot in de lach. "Nou, laat maar zien dan! Koffie maar?" Mandy knikte. "Lekker", zei ze.

Loading full article...