Afgelopen dinsdag warden we geconfronteerd met een staking van de leraren van het basisonderwijs. Voor dat iemand roept "alweer mensen die meer salaris eisen", gesprekken met deze leraren kwamen vooral uit op het doen van een aantal, vaak onzinnige, administratieve taken. Mijn automatiseerderhart ging spontaan bloeden toen ik horde dat er gegevens op vijf verschillende plekken ingevoerd moesten worden. Niet verschillende gegevens, maar dezelfde zinnen in vijf verschillende applicaties (systemen).
Je zou denken dat dit redelijk eenvoudig op te lossen is, zeker in 2017, maar als automatiseerder begrijp ik ook heel goed wat hier is misgegaan. Centrale inkoop van een goedkoop pakket, later ook nog andere pakketten waarmee gewerkt moest worden om bijvoorbeeld de voortgang van de leerlingen te bewaken. Deze pakketten hebben allemaal hun eigen database en zijn niet geschikt om met elkaar te praten.
Uiteindelijk blijkt deze goedkoop duurkoop, zoals zo vaak, want dit leidt dus tot extra werk en frustratie bij de leraren die er mee moeten werken. Mijn handen jeuken om dit op te lossen, maar waarschijnlijk heb je dan te maken met pakketleveranciers die niet mee willen werken, of heel veel geld hiervoor vragen, en een gesloten applicatie gebouwd hebben, dus zonder im- en export mogelijkheden. Ook zal er wel gewerkt moeten worden met ministeries en consultants die voor veel te veel geld vooral tegen werken.
Ik hoop ooit de kans te krijgen op dit soort zaken op te pakken, zowel in het onderwijs als in de zorg, zodat de mensen die daar werken vooral tijd krijgen om te doen waar ze voor geleerd en voor gekozen hebben, of dat een ander dit met liefde en gevoel voor ons vak oppakt.
