Lerarentekort een vloek of een zegen ?
De werkdruk in het onderwijs neemt toe en dat is een symptoom. Het komt voort uit het jarenlang uitstellen van structurele oplossingen. Hier vertel ik voor velen niets nieuws. De stakingen zeggen genoeg en de kranten staan er vol van. In de jaren '80-90 zagen we hetzelfde symptoom met dezelfde oplossingsrichtingen als nu. Het symptoom zal terug blijven komen en wordt steeds erger als overheid en werkvloer structrule oplossingen blijven uitstellen en niets SAMEN oppakken.
Het onderwijssysteem wil overleven, wil continuiteit in zijn bestaan. Dat lukt alleen als het systeem waarde schept voor zijn omgeving. De vraag is of de inhoud en de organisatie van het huidige onderwijssysteem nog voldoende waarde creeert voor de omgeving. Vooral in grote steden is de context van scholen door de jaren heen, enorm veranderd. Leerlingen hebben als jaren niet meer dezelfde referentiekaders en achtergronden en toch blijft men daar op veel plekken in het onderwijs wel van uitgaan. Sturing en ontwerp van beleid vindt nog steeds via top- down veranderstrategieen plaats. Dit creeert een volgzame afhankelijke cultuur op de werkvloer en is daarmee autonomie rovend.
Laat het onderwijssysteem in grote steden met de symptomen zien dat het niet meer voldoende waarde kan creeeren en verslaafd is geraakt aan het bestrijden van symptomen?
Mentale modellen houden symptoom bestrijding in stand:
- Tot nu toe werkte het altijd.
- We moeten nu op het probleem reageren.
- Wij ( beleidsmakers) bedenken het, zij ( scholen) voeren het uit.
- Het duurt te lang om structurele oplossingen uit te voeren
Het is tijd dat jij, ik, wij structurele oplossingen aan gaan pakken. Dat vraagt om mensen die systemisch kunnen denken en systemisch kijken naar situaties. Die collectieve leerprocessen kunnen creeeren. Vaststellen hoe de situatie werkelijk is en hoe alles met elkaar samenhangt. Zoeken naar het probleem achter het probleem, steeds dezelfde vraag stellend ; Wat levert dat wat ik doe, wij doen, de leerling op, dat van waarde is.
Het #lerarentekort is voor mij als systeemdenker een vloek en een zegen. Een vloek voor kinderen die recht hebben op onderwijs en een zegen voor het onderwijssysteem. Overheid, besturen en scholen kunnen zich alleen nog maar bezig houden met wat essentieel is, mensen worden door het symteem gedwongen te veranderen, op zoek te gaan naar structurele oplossingen. Men moet terug naar de kern van het onderwijs en zich afvragen: Creeeren wij op de huidige manier nog voldoende waarde voor de omgeving, de leerlingen van nu en voor leerlingen over 20 jaar en daarna?
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Het is tijd voor structurele oplossingen.
- Report this post