moordzaak

“Morgen werken,” zegt Dunya na een blik op haar telefoon. “Vanwege de begrafenis van rapper Bigidagoe zijn er extra mensen opgeroepen!” Haar stage bij de handhaving in Amsterdam is net begonnen en meteen wordt ze bij een extra dienst ingezet. Ze vindt het wel ‘cool’ om erbij te zijn. “Ga er niet vanuit dat je er veel van meekrijgt,” waarschuw ik. “Dit is een moordzaak, dat is politiewerk. De handhaving is er voor het werk eromheen.” Het blijkt te kloppen. De hele dag een beetje rondrijden om te kijken of er iets bijzonders te zien is. Dat is er niet. Handhaven mag niet tijdens deze dienst. Ze proberen wel een scooterrijder staande te houden, maar die weet helaas na een korte achtervolging te ontkomen. Jammer. Spannender wordt het niet.

steekvest

“Ik moet even naar school om mijn steekvest om te ruilen. Deze is kapot,” appt Dunya in haar eerste week. “Heb je ‘m al nodig gehad?” reageer ik. “Haha, nee. Er was wel een melding dat er iemand met een mes stond te zwaaien op de Dam, maar toen we aankwamen had de politie dat mes al in beslag genomen.” Toch zijn er ook wel interessante en leerzame situaties. Ze spreekt mensen aan, schrijft bonnen, gaat met mensen in gesprek die het niet eens zijn met de bon. Het gesprek eindigt dat de mevrouw in kwestie haar een fijne dag wenst. Dan heeft ze het goed gedaan. “Bij Sloterdijk stond een taxi verkeerd geparkeerd. Ik deed mijn raampje open en sprak de chauffeur aan. Hij zei dat hij zo beter zichtbaar was voor de klanten. Daar moest ik even over nadenken, maar mijn collega’s grepen niet in. Dat vond ik wel leuk. Daarna heb ik gezegd dat hij alsnog naar de taxistandplaats moest gaan en ik het dan bij een mondelinge waarschuwing zou laten.” Eigenlijk moeten ze tien minuten onopvallend wachten, maar ze hadden een rondje gereden en de taxi was weg.

Feedback geven en krijgen

Dingen die niet lekker lopen geeft ze bij collega’s aan waar ze een klik mee heeft en die zijn blij met haar feedback. “Wij zijn een visitekaartje voor stagiaires. We moeten ons best doen om te zorgen dat jullie een leuke stage hebben en dit werk willen doen.” Dunya voelt zich gehoord en heeft plezier in haar werk. Ik vind de werktijden wel heftig. Ze begint bij een ochtenddienst om half zeven, dat betekent kwart voor vijf opstaan, omdat er nog niet zoveel metro’s rijden en als ze avonddienst heeft werkt ze tot elf uur, omdat ze als minderjarige niet tot middernacht mag werken. Op mijn werkdagen is het een absolute struggle waar ik mijn weg in probeer te vinden. Ik heb er bewondering voor hoe zij zich als zestienjarige overal doorheen slaat. Ik had veel problemen tijdens mijn stage. Dunya loopt ook tegen dingen aan, krijgt feedback waardoor ze een antwoord moet inslikken en komt soms in lastige situaties terecht. Dat is maar goed ook, want daar leert ze van, maar ze weet ook hoe ze het moet aanpakken.