Lief dagboek (deel 3)
Lief dagboek deel 3 gaat over hoe het nu gaat, en een terugblik naar de laatste keer dat ik heb geschreven. Ik geef jullie een kijkje in mijn leven. Misschien is het handig eerst: Lief dagboek & Lief dagboek deel 2 te lezen. Goed om te weten is dat ik een aantal psychiatrische stoornissen heb (zie lief dagboek deel 2). Ik hoop dat jullie het interessant vinden, veel succes met lezen ;)
24 Januari
Ik voel me zo leeg, dat is de reden dat ik ook bijna een week niet geschreven heb. Het voelt alsof ik al dood ben, de hele wereld is in beweging en ik sta stil. Ik voel me zo futloos. Ik kom haast mijn bed niet meer uit en ik zit zowat 24/7 op mijn laptop. Bang voor de eenzaamheid. Ik slaap elke nacht pas rond 04:00, mijn hele slaappatroon is verkloot. Ik praat thuis eigenlijk niet meer, alleen als ik iets wil. Ik wil dus vrijwel niks. Spraak gaat dus al achteruit. Steeds meer krijg ik het idee dat ik mensen lastig val met mijn verhaal. Ik voel me zo slecht. Mijn bril verbergt mijn wallen nog een beetje. Ik ben gewoon ff klaar met alles.
5 Februari (vandaag)
Ja ik weet het, alles is 1 grote chaos. Bijna 2 weken niets meer geschreven, compleet leeg en in de war. Mijn leven van de rails. Het voelt alsof ik verdrink, en iedereen om me heen gewoon kan ademen. School is gestopt, de rest van mijn kwalificatieplicht is er ook vanaf. Ik hield de druk niet langer meer vol, anders zou ik deze klas voor de 3e keer overnieuw doen. Het voelt alsof ik faal, iedereen waarmee ik op de lagere school zat heeft allang hun diploma. Tja en ik sta hier, zonder school en geen werk. Geen mogelijkheid om normaal mee te kunnen draaien. Tenminste, zo voelt dat voor mij. Iedereen beweegt en ik ben versteent. Dinsdag een afspraak gehad met mijn nieuwe psychiater. Ik vond het goed gaan, ben zelfs eerlijk geweest. Ik was al jaren niet meer zo eerlijk geweest tegen hulpverleners, ik voelde me op mijn plek. Ze is tot de conclusie gekomen dat het´psychotische stoornis riedeltje´ weer helemaal van voor af aan begint. Ik verdronk op dat moment in mijn gedachtes, ik stond compleet stil. Ik vertelde haar dat mijn medicatie niet meer hielp, weer overgestapt op een andere soort. Alweer, de 7e keer al, gevalletje apart dacht ik... Ik voelde me alweer anders, tenslotte is iedereen in mijn therapiegroep gewoon somber etc. Naja gewoon, waarschijnlijk weet je wel wat ik bedoel. Ik ben de enigste in de groep met wanen en hallucinaties. Na de afspraak bij de psychiater stapte ik op de fiets. De tranen rolde over mijn wangen, ik voelde niks. Gewoon als regen op mijn gezicht.
Ik hoop dat de hulp snel meer gaat aansluiten op jouw hulpvraag want zo kan het niet langer.
liefs mij xxx