Liefde voor katten; mijn lieve Poekie

Als klein meisje ben ik al verzot geraakt op katten. Een leven zonder katten kan ik mij simpelweg niet voorstellen. Vroeger ging ik altijd met mijn opa mee naar de paarden. De manege en renbaan waren gelegen aan een bos en het was een fijne plek voor de katten om te verblijven. Ze genoten volop van hun vrijheid en zelfstandigheid, tegelijkertijd werd er voor hen gezorgd. Ik greep elk moment aan om met de katjes te spelen en te knuffelen (voor zover mogelijk). Je kunt je voorstellen dat de katten die daar leefden, geen gezellige huiskatjes waren. Desondanks waren ze toch best vriendelijk. Dit zal mede te danken zijn geweest aan de lieve meneer (moge hij in vrede rusten) die altijd lekker eten kwam brengen voor ze.

Op een zeker moment werden er kittens geboren. Ik was op slag verliefd. Zo lief en klein, met vachtjes zo teder en zacht.. Elke dag ging ik naar ze toe, om vervolgens urenlang met ze door te brengen in de stal, tussen het verse stro. Naarmate ze groter werden begonnen ze actiever te spelen, over mij heen klauteren, dollen met elkaar. Het meest grappig waren de momenten waarop ze realiseerden dat het gekke ding dat heen en weer zwiepte, hun eigen staart bleek te zijn.

Naarmate de kleintjes ouder werden, kreeg ik de vraag of ik een katje wilde hebben. Ja natuurlijk wilde ik dat, dolgraag zelfs! Maar dat moest natuurlijk wel even overlegd worden met het thuisfront (mijn ouders). Vol goede moet, blijdschap en een overdosis enthousiasme vertrok ik naar huis. Het onderwerp katten werd uitgebreid met mij besproken, want er komt natuurlijk wel het een en ander bij kijken op het moment dat je voor een kat (of welk dier dan ook) wilt gaan zorgen. Het is een grote verantwoordelijkheid waarbij een levend wezentje afhankelijk is van jouw goede zorgen. Naast het feit dat een kitten ontzettend lief en schattig is, dien je er rekening mee te houden dat een kitten natuurlijk uitgroeit tot een volwaardige kat / poes. Wat automatisch betekend dat ze niet zo klein en snoezelig blijven. Daarbij zal je zorg moeten dragen voor eten, drinken, attributen waarmee de kat kan spelen (dan wel zijn energie kwijt kan), het dagelijks schoonhouden van de kattenbak en de bijbehorende medische zorg. Tevens heeft een kat zijn dagelijkse hoeveelheid aandacht en liefde nodig. De manier waarop dit in de praktijk tot stand komt varieert per kat. Dit heeft er mee te maken dat katten een eigenaardig karakter hebben en net als wij mensen zijn zij ieder uniek. Ik zal in een andere blog meer aandacht besteden aan dit onderwerp.

Weer even terug naar de voorlichting die ik kreeg m.b.t. katten. Alles werd goed doorgesproken, zorgdragen voor, verantwoordelijkheid en natuurlijk niet te vergeten dat wanneer je een kitten (dus van jongs af aan) in huis neemt, je voor gemiddeld de komende 14 jaar (en als je geluk hebt nog langer zelfs) gebonden zult zijn aan dit bijzondere dier. Voor ons is dat slechts een deel van ons leven, voor de kat is dit heel zijn leven. Uiteindelijk besloten we met zijn allen om ervoor te gaan. Enige ''vereiste'' was dat ik de zwarte kitten zou nemen, want hij sprak ons het meeste aan. Doet de kleur er onderaan de streep toe? Nee zeker niet. De katten die wij hebben gehad waren allemaal verschillend qua kleuren. En ook de katten die momenteel mijn leven verrijken variëren stuk voor stuk.

Toen was daar het grote moment. We gingen mijn allereerste eigen katje ophalen. Zijn vacht was voornamelijk zwart, zijn kin en borst waren wit, net als zijn pootjes. Echter heeft hij vlak voor wij hem kwamen halen op een ongelukkige manier kennis gemaakt met een van de paarden, welke op een van zijn voetjes was gaan staan. Zijn voetje was erg verwond en dus begonnen we direct met een spoedje naar de dierenarts. Wij hebben hem goed verzorgd en zijn pootje is goed genezen. Uiteindelijk was dit pootje zwart met 1 witte teen, super schattig. ''Hij'' kreeg de naam Poekie , Hij groeide goed, kwa eten vond hij heel veel lekker, vooral de Gourmet gold paté. Binnen mum van tijd ontwikkelde hij zich tot een stoere maar aanhankelijke en bovenal lieve kater. Eat, sleep, play > repeat. Ondanks dat katten van nature jagers zijn, leek dit instinct bij Poekie minder tot uiting te komen. Er liep eens een duif in de tuin op circa 2 meter afstand van Poekie. Hij zag hem wel, maar bleef lekker liggen luieren en genieten van het zonnetje. Hij was niet bepaald van plan om ook maar enige moeite te doen om op te staan. Wanneer ik de deur uitging liep hij altijd overal mee naartoe. Even een boodschap bij de winkel, meneer liep mee. Als ik 's morgens naar school toe ging, liep hij helemaal mee tot aan school. Daarna ging hij op pad en weer naar huis. Wanneer ik tussen de middag naar huis ging om te eten dan zat hij al thuis te wachten. Een keer heb ik hem verkeerd ingeschat, ik had hem opgetild en liep met hem in mijn armen, wat ik echter niet doorhad was dat hij op een zeker moment niet meer gedragen wilde worden. Dit resulteerde er natuurlijk in dat hij plots een move maakte om uit mijn armen te springen. Hierbij raakten zijn nagels mijn gezicht, net onder mijn ogen. Ik weet nog dat ik hier erg van ben geschrokken, huilend van de schrik en vol onbegrip riep ik dat hij die avond niet thuis hoefde te komen, want ik begreep op die leeftijd nog niet waarom hij plots zo deed. Maar eenmaal zelf weer thuis besefte ik al snel dat ik niet boos op hem was en dat ik hem voor geen goud wilde missen. Al vlug was alles weer koek en ei. Een kat geeft vaak van tevoren signalen af waaraan je kunt zien wat bijvoorbeeld zijn stemming is. Dit was voor mij een wijze les, respecteer de grenzen van je kat.