Lieselotje is uitgelaten blij. Want vandaag mag ze met Ma en Pa een wandeling maken in het nabije bos. Ma heeft ook een picnicmand klaargemaakt met broodjes , koffiekoeken en chocolademelk. Naar deze momenten ziet lieselotje steeds uit. Want haar ouders zijn altijd streng en onverdraagzaam. Dat vindt zij toch. Langs de andere kant begrijpt ze hen wel. Ze observeerde hen, hoorde vaak waarmee ze bezig zijn op hun werk. Blijkbaar is dit voor hen veeleisend en stresserend. Daarom ruimt ze steeds haar kamer op. Zelfs als ze daar helemaal geen zin in heeft en helpt ze haar ma een beetje in de huishouding. Lieselotje beseft wel dat het ook anders kan. Want haar beste vriendin Mira woont in een gezin met ouders die heel wat meer door de vingers zien. Mira heeft nog een broer en een zus en haar moeder blijft thuis. "

"Waarschijnlijk is het daardoor", denkt ze dan.

Toen ze ma vertelde dat Mira heel wat meer werd toegelaten had ma daar meteen negatief op gereageerd"

"Een kind heeft discipline nodig ", was haar antwoord.

Lieselotje had daardoor begrepen dat ze dit dus helemaal niet goed vond. Maar zijzelf moest denken dat ze dit toch eigenlijk wel leuker vond. Er werd haar zoveel verboden dat ze zich vaak opgesloten voelde. Maar vandaag was alles prima. Ma en Pa leken ook blij en gelukkig. Ze liepen zelfs liefdevol hand in hand en aaide haar af en toe over haar bolleke.

Onderweg genoot ze van de prille natuur met haar groen-gele bladeren, van de roos-witte bloesems, de struiken met hun nog gesloten knopjes, de anemonen en andere mooie bosb'oemen waar ze de naam niet van kent. En toen zag ze iets heel merkwaardig. Het viel haar van ver al op. Eerst dacht ze dat het bloemen waren. Maar nee...het waren 4 verschillende beschilderde steentjes. Ze lagen vlak voor een enorme beuk en iemand had ze netjes gerangschikt op een heuvel van niet beschilderde stenen.

"Moet je nu zien wat ik hier vindt" zegt ze tegen haar ouders. Het is zo leuk. Kijk maar, een bruin busje geschilderd op een rechthoekige steen. Die vind ik eigenlijk het leukst. Maar ook een steen met een liggend mannetje met daarnaast een mand vol aardbeien. Een steen is een afbeelding van een stad. Misschien is het wel Parijs en 1 steen met de ondergaande zon achter een boom"

Ook Pa en Ma vinden de kunstwerkjes mooi.

"Mag ik ze meenemen?"

"Natuurlijk, Lieselotje Dit is wel de bedoeling. Ze zijn daar gelegd om mee te nemen. Alsof je een schat gevonden hebt. Leuk he?"

"Heb je een zakje bij om ze in te doen? Want het zijn er zoveel"

"Ja, de servetten zitten er in. Ik doe ze er wel uit. Hier!"

Lieselotje steekt ze er zorgvuldig in en bedenkt meteen dat ze later ook op de lege steentje iets zou kunnen schilderen. Wat zou ze dan kiezen? O ja, de vogeltjes natuurlijk.

Een stuk verder ziet ze opeens iets blauw als de azuurblauwe lucht. Het ligt ook onder een hele oude boom. Als ze dichtbij is, ziet ze dat het een vliegtuig is. Met allemaal kleurrijke steentjes er voor met een gelaat. Ze zien er zo schattig uit en lachen haar allemaal toe.

"Het kan niet anders," denkt ze, "of die zijn met dit vliegtuig toegekomen. Ze willen samen met de liggende man en zijn mand met aardbeien naar Parijs. Daar doen ze dan een touristische tocht in de bruine bus. Terwijl Pierre, de liggende man, zijn aardbeien uitdeelt"

Haar zak is proppensvol als al de stenen erin zitten. Pa wil ze wel dragen voor haar. "Dat is het werk voor een echte Hercules", grapt hij. Terwijl hij zo lief naar haar kijkt. Dit is Lieselotje eigenlijk niet gewoon. Want meestal is hij nors en heel streng. Maar daarom geniet ze er des te meer van. "Als je een goede picnicplaats ziet dan gaan we smullen", zegt hij.

Een kilometer verderop in een open plek met mooi groen gras en madeliefjes. Daar achter ligt een vijver met Lisdodden en lange stengels vol met kleine oud-roze gekleurde bloemen. Het is een prachtig zicht. Kikkers kwaken overal waar je kijkt en eendjes zwemmen vrolijk in het rond. Er is zelfs een mama-eend met een hele vloot kleine eendjes achter zich aan.

Pa maakt er onmiddellijk een foto van. "We kunnen hier picnieken", zegt Lieselotje en maak ook een foto van mij en ma. Dan maak ik er ook een van je en ma. Het is een mooie herinnering aan deze mooie dag.

Dit vindt Ma en Pa een reuzengoed idee.

Ze blijven er een hele poos terwijl ze volop genieten van de omgeving en het eten. Lieselotje vindt dat de broodjes,de koeken en de chocolademelk nog nooit zo lekker waren.

Ma en Pa drinken Cava. Lieselotje begrijpt niet goed waarom ze dit zo lekker vinden. Maar ze vindt het klinken met de glazen en de opborrelende luchtbolletjes wel gaaf om naar te kijken.

Ondertusse is het al heel laat geworden en tot hun verwondering is de hemel opeens mooi roos en geel verkleurd.

"Net zoals op het steentje", meent Lieselot.

Met zijn gedrieën stappen ze opgewekt en al zingend over de bosweg terug naar hun auto.

Thuis duurt het echt niet lang of Lieselotje slaapt. Ze is moe van de lange wandeling en al de mooie ervaringen.

Vlak voor ze in dromenland belandt bedenkt ze "Dat dit een dag was om nooit te vergeten.

En ze droomt daarna.

Van het personen-vliegtuig vol met de kleurrijke gezichtjes en de liggende man met zijn mand vol aardbeien. Hoe hij nu rechtstaat en aan iedereen en ook aan het piepkleine lieselotje die als piloot van het vliegtuig fungeert, zijn aardbeien verdeelt. Met de bruine rechthoekige bus maken ze daarna een prachtige touristische rondreis in Parijs met zijn allen en ze genieten.van de mooi gekleurde ondergaande zon...

P.s. de gekleurde stenen zijn van:

Vliegtuig met de kleurrijke gezichtjes van Ashraf Chimban via Paxabay.