Lissabon, chef!

Een kreeftensoepcappucino. Dus dat. Mooie en lekkere gerechtjes maken. Iedere dag weer. Heerlijk. Sinds een week of zeven sta ik aan het roer in mijn keuken. Vijf vrienden om me heen. Twee daarvan stimuleren me om Spaans te leren, met eentje communiceer ik in het Nederlands en Engels is de algemene voertaal als het dan toch om eten gaat.
Spannend. Vanaf het moment dat gevraagd werd of ik interesse zou hebben in een functie elders begonnen de raderen te draaien. Wat nou als. Die als werd nu. Dat is nog steeds. Wel met instemming van mijn chef, die ik nu op een ander niveau spreek. Het grote inroosteren kon beginnen. Aanvankelijk vrij eenvoudig omdat we met z'n tweetjes waren. Wat meer lucht met de komst van collega drie die na een bedrijfsongeval terugkerend van een gebroken enkel inmiddels weer volledig uit de voeten kan. Nummer vier een hele bijzondere oud-collega die weliswaar in de avonduren al onder de pannen is, maar graag de handjes uit haar mouwen steekt tijdens onze lunches. Nummer vijf en zes kwamen min of meer aanwaaien en het personeelstekort is opgelost - vakanties en studies bemoeilijken nu het luxeprobleem.
Bestellingen doen, temperatuurregistratie, roosters maken en fysiek ook de keuken runnen. Natuurlijk met een zekere belangstelling altijd al aandachtig van de zijlijn meegekeken maar het grote geheel is een heel ander verhaal. Gelukkig pikt iedereen de taken goed op en wijzen alle neuzen in dezelfde richting. Als enorme experimentele kans de partij van afgelopen dinsdag met beide handen aangegrepen om iedereen in te zetten. Tegelijk.
Ik trok me nu en dan bewust even terug om te zien wie de leiding pakt of wie onverstoorbaar doorgaat met de toegewezen taak. Of er pauzes zouden worden genomen en of de bonnen zouden worden gemaakt. Een kort overlegmoment blijkt voldoende om de laatste twee uur voor uitgifte in te gaan. Opmaak, timing, garing en het opruimen tussendoor. Druk in de keuken maar van de ketel. Een zeer geslaagde avond, samen.
De vrijheid die deze functie met zich meebrengt op het gebied van inkopen en koken is gigantisch. Scherpe prijzen vinden en die restaurantwaardig meegeven een uitdaging van jewelste. De interactie met mijn collega's uit de keuken maar ook de dynamiek die ontstaat tussen de voorkant en onze input is gigantisch. Tevredenheid wederzijds, terugkoppeling gemoedelijk en beheersbaar. Op rustige momenten achterstallig onderhoud of een extra schoonmaak en in drukke tijden een tandje bij. Met alle bijkomende werkzaamheden heb ik moeten investeren om alles op de rit te krijgen. Een vooruitziende blik en een paar met tomatenpuree later staat alles min of meer zoals ik het hebben wil. We geven boodschappen aan elkaar door via WhatsApp en communiceren duidelijk waar we mee bezig zijn op de werkvloer, helpen elkaar wanneer en waar nodig en laten elkaar in onze waarde.