Eerder schreef ik al deze blog over hoe een psychopathische ouder bij jeugdzorg overal mee weg komt, en het zelfs een soort samenwerking begon te lijken op den duur. Daarnaast vind je 2 van mijn blogs waarin ik mijn verdriet uit over wat ons allen aan is gedaan door vader en de falende hulpverlening. Mijn grote gemis, en hoe ik ermee probeer te dealen.

Vandaag neem ik jullie mee in een andere passage, op dit punt woonden de 2 oudste kinderen nog bij mij thuis, en dacht ik zelfs nog dat bureau jeugdzorg wel eindelijk in moest gaan zien wat er aan de hand was. En het tij dan eindelijk zou moeten gaan keren op korte termijn. Ik had geen flauw idee van wat er eigenlijk aan het gebeuren was, omdat ik vertrouwen had in het Nederlands hulpverleningssysteem, zelfs na de vele fouten die er al plaats hadden gevonden. Ik bleef vertrouwen en hoop houden.. 

Een passage betreffende het leed die jeugdzorg veroorzaakt heeft samen met de vader van mijn 2 oudste kinderen. Echter is dit een passage uit mijn lange verhaal waar ik stiekem nog steeds om moet lachen. Niet om wat zij probeerden te doen, maar om hoe mijn 5 jarige dochter hierop reageerde, en zij niet toegaf aan de gehaaide technieken van de 2 dames van Jeugdzorg die op huisbezoek kwamen.

Ze kwamen overigens niet omdat ik iets fout had gedaan, nee men kwam op huisbezoek, omdat het standaard zou zijn, nadat vader vlak hiervoor zijn stiefvader ontzettend zwaar had mishandeld. Voor de ogen van mijn 2 oudste kindjes, waarvan de oudste dus net 5 jaar was. Ik had wel een klein beetje het gevoel op dit punt dat men mijn kant neigde te kiezen, die dus in het belang van de kinderen was, en vader op zijn minst onder strenger toezicht zou houden met de kinderen na zijn zware mishandeling (dat overigens niet de eerste keer was ook).

Loading full article...