Gedicht: Mijn grote gemis..
Mijn grootste gemis :
Nachtmerries over spoken uit het verleden, nacht in nacht uit.. wanneer behoren ze nou eens tot het verleden?
Zoveel heftige gebeurtenissen, hoeveel kan een mens aan? Er zijn dingen die ik kan afsluiten en verwerken, maar ook dingen waarvan de pijn nooit weg zal gaan..
Mijn moederhart huilt en ik ben verscheurd van binnen, want wat moet ik zonder jullie beginnen?
Huis en haard lieten wij met 3tjes achter om een nieuw leven te starten weg van zijn geweld. Het interesseerde hem niet eens, hij heeft niet een keer gebeld.
Loading full article...
Goed dat je dit openbaar maakt!
Ook ik ben om die reden een boek aan het schrijven.
Het is net dat (dat schrijven) dat on doet helen.
Je bent een sterke vrouw.
Die kinderen beseffen dat enorm op een bepaald moment.
En dan is hij ze kwijt, voorgoed.
Hier is het nu al zo, de dagen aan het aftellen tot de leeftijd van 12 bereikt geraakt.
Vluchten zonder kind zie ik niet zitten, dus moet op tanden bijten.
Als ik mijn kind meeneem zal ik een aanklacht van ontvoering aan mijn laars hebben.
Mijn zoontje heeft alle landen van de wereld al opgesomd om met hem daarheen te vluchten.
Ik ga elke dag kapot van onmacht.
Gelukkig kreeg ik heel wat berichten van hierboven op mijn pad zodat ik niet opgeef.
Alles komt vroeg of laat goed, ook bij jou hoor.
sterkte
Dikke knuffel voor jou ♡♡♡