Lockdown in Blajel. afl. 8

De lockdown schijnt mij ook lui te maken. De was staat al een dag gevouwen in de mand om in de kast gelegd te worden. Glanzende oppervlakken worden langzaam mat door de hoeveelheid stof die zich er op verzamelt en hondenhaar dwarrelt vrolijk over de vloer tussen de zonnestralen. De half afgeschilderde paaseieren liggen al dagen op de tafel. De afgewassen beker, bord en bestek blijft gewoon in het afdruiprek staan. Waarom opruimen? Heb ze straks toch weer nodig.

Douchen deed ik voorheen wanneer ik verplichtingen buiten de deur had en daardoor zat er een aardig ritme in. Dat ritme is nu weggevallen en ik moet er echt aan denken om tijdig de verwarming hoger te zetten en onder de douche te stappen. Voordeel is wel dat ik mijn bh, die vanwege het gewicht van de inhoud, nog wel eens pijnlijke schouders oplevert, aan de wilgen kan hangen. Geen hond die het ziet. Ik ook niet als ik in de spiegel kijk want die hangt daarvoor inmiddels te hoog. Dat laatste kan ik toch al beter niet doen want mijn haar was net voor de lockdown aan een kappersbeurt toe en zit nu voor geen meter meer. Troosteloze aanblik die je jezelf beter kunt besparen.

Na de sneeuw van gisteren is het vandaag mooi zonnig weer. Het heeft vannacht wel stevig gevroren want het water van de hond was vanmorgen voorzien van bevroren laagje. Ik ben ook nog niet gewend aan de zomertijd en word pas tegen negenen wakker. Normaal wen ik er sneller aan omdat verplichtingen geen rekening houden met het verschuiven van de tijd. Ik breng veel tijd op het internet door. Het is fijn dat we op die manier contact met elkaar kunnen blijven houden. Heb nu bijna om de dag contact met mijn dochter in Nederland. Voor haar zit de thuis-quarantaine er bijna op. Ze had in het ziekenhuis contact gehad met een arts die de dag erna positief getest was. Met alle beperkingen die nu ook in Nederland gelden verandert er voor haar en haar man niet zo heel erg veel. Ze kunnen beiden gelukkig thuis werken maar dat betekent dan wel dat je 24 uur op elkaars lip zit. Voor twee van mijn kleinkinderen is het wel een domper op de feestvreugde want die zijn deze week jarig. Of mijn schoondochter er heel rouwig om is weet ik niet. Die zit meestal de hele maand maart 2 x 25 (of zo iets) , meestal echt fantastische traktaties voor de klasgenoten in elkaar te fröbelen.

Niet alleen mijn dagritme, maar zelfs mijn hele jaarritme ligt op zijn gat. De camping blijft voorlopig dicht en mijn Nederlandse overburen kunnen ook niet in hun vakantiehuis. Logees hebben afgezegd en de kans dat ik zelf op korte termijn naar Nederland kan wordt ook steeds kleiner. Een aantal evenementen van de Evangelische kerk Medias, waaraan ik normaal gesproken meewerk of tot de organisatoren behoor, zijn afgeblazen. De meeste zouden plaats vinden in de zomermaanden maar omdat de voorbereidingen zoveel tijd in beslag nemen en er nu weinig of niets gedaan kan worden ligt ook dat hele programma stil.

Hoogste tijd om mezelf een schop onder de kont te geven en nu eindelijk eens in de weer te gaan met stofdoek, sopje en stofzuiger.