#loseweight “En nu is het klaar! “ riep ik gefrustreerd naar mijn zus. Ze stond in haar keuken het zoveelste hapje klaar te maken voor de visite. Anderhalf jaar geleden werd mijn neefje 12 op 31 mei. Nog geen Covid19, dus een huis vol met mensen. Een dag die ik nooit vergeet.

Mijn zus heeft op veel plekken spiegels hangen en mooie glazen tuindeuren. Waar ik ook liep, ik werd steeds geconfronteerd met mijn eigen spiegelbeeld. En ik baalde van wat ik zag, opgeblazen, te zwaar. De jurk die ik aanhad maakte mij visueel nog zwaarder. Ik voelde me echt vreselijk. De knop moest om: Nu! De zuurbranden, zere knieën , ik wist diep van binnen waar het door kwam en ik ben de enige die het kan veranderen.


Ik heb die dag niets meer in mijn mond gestopt. Ben een dag later meteen gaan uitzoeken wat zou werken bij mij. Nu anderhalf jaar later ben ik 15 kilo kwijt, door intermitting fasting . Dat is wat bij mij past. Ik loop iedere dag en word daarin geholpen door de app “ommetje “

Die jurk is inmiddels veel te groot. Kan weer van mezelf houden als ik in de spiegels kijk of mijn profiel in de ramen van winkels zie. Mijn zus heeft me vanaf die dag steeds gesteund, door een kaartje te sturen en kleding bonnen als ik weer een mijlpaal gehaald had. Samen sta je sterk, zeker bij moeilijke momenten zoals kerst. Het ging goed!

Ik kan me weer verheugen op een verjaardag vol visite bij mijn zus, dat zal vanwege Covid19 nog even duren maar dan ben ik nog 10 kilo kwijt en kan de hapjes laten staan, omdat ik trots ben op wat ik in de spiegels zie.