'Lieveling' en 'Gelukkige getrouwd'

Jesaja zegt: Jeruzalem, ik zal mijn mond niet houden. Jeruzalem, ik zal niet rusten, totdat het weer goed met je gaat. Ik zal niet zwijgen, totdat de zon weer over jou opgaat en je redding zo zichtbaar zal zijn als een brandende fakkel. Alle volken zullen zien hoe God je redt. Alle koningen zullen zien hoe prachtig je bent. Je zal voortaan een nieuwe naam hebben. De Heer Zelf zal je die naam geven. Je zal zo mooi zijn als een sierlijke kroon in de hand van de Heer, als een koninklijke tulband in de hand van je God. Ze zullen je niet meer noemen: 'Verlaten Vrouw.' Ze zullen je land niet meer 'Puinhoop' noemen. Maar ze zullen jou, Jeruzalem, 'Lieveling' noemen, en je land 'Gelukkig Getrouwd.' Want de Heer houdt van je. En je volk zal voor altijd in je land wonen. Want zoals een jongen met een meisje trouwt en voor altijd bij haar blijft, zo zullen je bewoners voor altijd bij je blijven. En zoals een bruidegom blij is met zijn bruid, zo zal je God blij zijn met jou. Jesaja 62:1-5

Een bijzondere tekst vanmorgen. Een profetie over de ‘oogappel van God’ in het Oude Testament. Het volk, waar de Messias uit geboren zal worden. Het land wat genoemd werd: ‘Verlaten vrouw’  en ‘Puinhoop’.

Ik krijg zowaar het beeld van een verlaten schip op zee. Stuurloos, zonder kapitein. Overgelaten aan de golven op de zee. Een zogenaamd spookschip. Hoe zou het er van binnen uit zien? Of dat verlaten huis, wat in verval is geraakt. In de doelen, België, heb je hele wijken met leegstaande woningen, achter gelaten meubels. Foto’s hangen nog aan de muur, ramen gebroken. Sommige mensen maken hier de meest prachtige foto’s.

Israël. ‘Verlaten vrouw’, puinhoop. Veel mensen, reddeloos verloren. Maar…