Mijn zoon.

2580 gram woog je. Toen je zeven jaar geleden op de wereld kwam. Slechts zes minuten na je tweelingzusje. Een prachtig klein mannetje, met alles erop en eraan. En een stel mooie lange vingers, je pianovingers, noemde ik ze.

Wat was je rustig en tevreden.

Twaalf weken was je toen het plots veranderde. Je zusje had een buikvirus opgelopen in het ziekenhuis, jij kreeg het ook. Bij haar was het na een weekje over. Jij bleef onrustig. Alsof je lijfje het niet eruit kon vechten. Je had constant diarree en dronk onrustig. Je wilde wel, maar als je dronk ook weer niet. Als ik je na liet kijken, werd er steeds gezegd: ,,Hij is niet uitgedroogd.” En dan werd ik weer naar huis gestuurd. Ik wist zelf ook wel dat je niet was uitgedroogd, daar zorgde ik voor. En ik wist heus wel waar ik op moest letten, ik ben je moeder, kende je toen al als geen ander. Maar waarom bleef je je zo ongemakkelijk voelen? Had je zichtbaar last van buikpijn, tussen je vrolijke momenten door. Dan keek je ons lachend aan, met de breedste glimlach die een baby kon hebben. Niemand vond het blijkbaar raar dat je weken achtereen diarree had.

Aan een voedingsschema hield ik me al lang niet meer. Ik voedde je wanneer je wilde. Maar toen het tijd was om vast voedsel te introduceren, leek het zo door je spijsverteringssysteem te vallen. Het zat meestal in no-time onverteerd in je luier. Je verslikte je ook steeds in alles wat ik je gaf. Dus we werden doorverwezen naar het AMC, iemand zou toch moeten weten waar je last van had? Je probeerde niet te gaan zitten zoals andere baby’s en lag constant op je rug vanwege de buikpijn. In het AMC werd je een dag geobserveerd, ook om te kijken waarom je veel vaste voeding niet weg kreeg. ,,Er zit gewoon een eigenwijze kop op”, zei een verpleegkundige. Over jou. Mijn mooie baby van toen negen maanden oud, hoe durfde ze? Ook de kinderarts, die je afspraak na afspraak terug wilde zien, wist het niet. ,,Soms kom je er bij ‘zulke’ kinderen gewoon niet achter”, hoorde ik. En ondertussen was je altijd lijkbleek, had je vaak rode of donkere kringen om je bijna altijd ontstoken ogen, en had je nog steeds buikpijn.

Loading full article...