Jacob Aberkrombie

· 23 Oct 2020

Follow Following

Moon

'Moon'
Het onrealistische heden, en de vlucht naar het leuke verleden!
Vaak zijn herinneringen als een diamant, een soort voedingstof om te overleven!
En enkele ontmoetingen zijn als gouden zonnestralen die je ziel blijvend zullen verwarmen.
Net zoals mijn ontmoeting met 'Moon' een beetje rebelse meid,  al had ze  meer jongensachtige kuren.
Ze reed motor, en ondanks haar vrouwelijke snoet boeide het haar niet om met haar aangeschoten hoofd een vent te lijf te gaan!
Want ook bier happen kon ze als een bootwerker!
Destijds, wij twee bij elkaar, we waren geen stel, het was als broer en zus, tweelingzielen, wellicht trok haar way of life destijds mijn aandacht, haar soms wilde gedoe, en spontaniteit!
Het grappige was...dat Moon Moon niet was, maar eigenlijk Deborah.
Dat was de naam die haar ouders haar hadden gegeven, maar Deborah, hield, ook al net als ik, van het nachtelijke leven!
Destijds, tijdens een nacht ritje, zette we de motoren ergens neer, en raakten weer eens aan de praat over van alles en nog wat.
Tijdens die nacht werd Moon Moon.
Gekscherend zei ik..." Je wilde haren schitteren mooi in het maanlicht"
"Ik ga jou moonlight noemen" en ze lachte, keek me zoals altijd speels aan en zei " Oke leuke mafketel van me".....
Jah joh...we lulden als een verliefd stel tegen elkaar destijds, en dat terwijl we in feite broer en zus waren, wel beiden van verschillende ouders.
Apart hoe je soms een diepe vriendschap band kan hebben met een persoon die min of meer dezelfde gedachten gang die je eigen brein teisteren.
Memories...later gaat een ieder zijn of haar eigen weg, en een herinnering word in een 'breinlade' gestopt, voor eeuwig veilig gesteld.
Vele jaren later loop ik in een vreemde stad ..stom toevallig, gewoon wat te slenteren, even een break van de zoveelste einzelganger rit op de motor.
Beetje om mij heen kijkende hoorde ik, toen ik nog redelijke oren had een "hoi" met een bekend giegelend lachje.. en dat lachje herkende ik, alleen ik wist niet meer waar van!
Je kent het wel...je hoort iets, als een soort dejavu, en dan ga je lopen denken...waar het op lijkt, waarom het geluidje of wat dan ook je gedachtes zo bezig houden!
Ik besloot een beetje achter haar te blijven, immers.. mijn wandeltocht was net zoals de vele tochten met de motor naar niets...zonder werkelijk doel.
Iemand die haar herkende groette haar met haar naam, die zij weer vrolijk beantwoorde met een 'hoi'!
Die naam...dat stemmetje..
"Moon"?
Ze vertraagde haar pas....voor zich uit kijkend...
Ik nog maar eens...
"Moon ben jij dat"....?
De wilde haardos draaide om, haar ogen keken mij aan...
Een kleine aarzeling...
vragend zei ze..."serieus...ben jij dat"?
en ik, blij verrast..."Moon"!
Ze vloog me om mijn nek en zei..
"Mijn God, leuke mafketel van me"!
Jaren elkaar niet gezien, allebei in de 50, elkaar herkennend aan de vertrouwde stem van weleer, wat niet echt ouder word lijkt wel.
Ze keek me aan met haar zoals bekend, speelse ogen...flirtend, en ja.. ik flirte terug, want net als toen, voelde ze veilig om dat zonder schroom te kunnen doen.
"Wat kom je hier doen" vroeg ze
"Nou niks, met stom toeval mijn twin sister tegen komen" zei ik haar.
"Maar er moet toch een reden zijn dat je hier bent" zei Moon.
"Misschien wilde het lot wel dat ik jou weer eens tegen kwam Moon, ik heb geen idee".
"Ik was aan het uitwaaien...een ritje naar niemandsland, het onbekende, beetje nadenken over van alles en nog wat.. jezelf een beetje kwijt zijn , maar mezelf weer gevonden omdat ik jou stom toevallig tegen kom, omdat jij en ik een zijn, bijna hetzelfde zijn....misschien is dat het wel".
Haar ogen fonkelde...en de beginnende rimpels op haar mooie gezicht lachten mee.
"Niets veranderd he, leuke mafketel.. altijd diepgaand, maar eigenlijk heb je gelijk, als je jezelf kwijt bent om wat voor reden dan ook, is het goed 'jezelf tegen te komen' Zei ze.
Zelfs de filosofie tussen ons was niets veranderd!
Beiden ouder, beiden gesetteld, maar mede dankzij mijn soulmaatje Moon heb ik door het vele denken, brainwaves en stille momenten geleerd wat de ware waarde is in dit leven, hoe hectisch het ook moge zijn!
We hebben elkaar beloofd elkaar weer tegen te komen, waar en wanneer weten we beiden niet.....inmiddels alweer een jaar of 8 geleden.
We hebben geen telefoonnummers nodig, go with the flow, en goede herinneringen kan geen telefoon gesprek tegen op!
Owja...het enigste wat er in Moon was veranderd was dat ze destijds geen motor meer reed, en ik, op het moment van jaren later schrijven, ook niet meer!
Het onrealistische heden, en de vlucht naar het leuke verleden!
Dat is alles wat nodig is!
En Moon?
Heb er het volste vertrouwen in dat ik haar ooit weer tegen kom, hier op deze aardkloot of ergens in het geheimzinnige waar net als Moon en ik, geen echt tijds besef is.

#maanlicht #moonlight
#Herinneringen
#Nu
#verleden