Een discussie die al een flinke tijd loopt en ook deze week weer de kop op stak bij mij op het werk. Geen enkele leerling of docent zal moeilijk doen over een bemoedigend klopje, een arm om een schouder als troost of een high five als het goed gaat, maar wanneer het gaat om situaties waarin de spanning opgelopen is, wordt het anders. Vanmiddag had ik twee leerlingen die met elkaar begonnen te vechten. De ene ergerde zich aan de ander en maakte wat opmerkingen. De ander kon dat op dat moment even niet hebben en viel hem aan. Wat doe je dan?

Op de lerarenopleiding leer je heel duidelijk het volgende: wanneer je een leerling aanraakt, is dat een risico. Als de leerling dit ongewenst vindt en/of je doet hem/haar pijn, loop je de kans dat er gevolgen zitten aan je actie. Aangifte bij de politie klinkt extreem, maar het komt wel eens voor. Een leerling dus liever niet aanraken, want dan loop je ook geen risico, maar wat doe je dan als de situatie bedreigend is voor de rest van de klas?

Leerlingen mogen elkaar wel aanraken en dat doen ze dan ook. Zelfs al had ik de leerlingen willen vastpakken die elkaar aanvielen, dan had ik het niet gered. De meeste jongens zijn al groter en sterker dan ik, dus ik ben er vooral voor de kalmerende woorden en de taakverdeling. De jongens van de klas kregen de opdracht beide heren uit elkaar te halen. Twee dames kregen de taak een andere docent erbij te halen. De rest van de klas moest vooral uit de buurt blijven, want hoe dichterbij je komt, hoe meer risico je loopt ook geraakt te worden.

De meningen van mijn collega's verschillen over dit onderwerp. Sommigen zeggen: 'Als de situatie echt té bedreigend is, moet je wel. De veiligheid van de rest van de klas is ook belangrijk.' Anderen zeggen: 'Onder geen beding raak ik leerlingen aan in zo'n situatie. Dit kan snel verkeerd opgevat worden en dan zit ik straks met de gebakken peren.' Er is dus niet echt een duidelijk protocol bij ons op school, dus blijf ik voorlopig bij deze aanpak.

Loading full article...