Draak kreeg voor zijn vijfde verjaardag op zijn kinderfeestje een setje Magformers. Acht magnetische driehoeken. Uiteraard zei hij netjes dank je wel, maar ik zag aan zijn gezicht dat hij dacht: "Wat moet ik daar nu mee” Eerlijk gezegd, dacht ik hetzelfde. 

Totdat we een paar dagen na zijn feestje die Magformers toch maar eens uit de verpakking haalde. Hij vond het fantastisch. In het begin was alleen al het feit dat ze magnetisch waren en dus aan elkaar vast plakte al wonderlijk genoeg om er plezier aan te beleven. Maar ook het omdraaien van een magneet en dat ze elkaar dan afstoten, was pure magie in de ogen van Draak. Al snel ontdekte hij dat hij met die 8 driehoekjes ook driedimensionale figuren kon maken. Hij kon er uren zoet mee zijn. De driehoekjes pasten gemakkelijk in mijn handtas, dus ik nam ze vaak mee als we op visite gingen of ergens in een wachtkamer moesten zitten. Ook in de auto speelde hij er vaak mee. Na een paar maanden speelde hij er bijna niet meer mee. Dat vond ik zonde, maar ik begreep dat zijn mogelijkheden beperkt waren met alleen maar driehoeken. Ik kocht voor hem een setje met zes vierkanten erbij. Dat was een schot in de roos. Zoveel meer mogelijkheden nu. Het nam nog steeds niet veel ruimte in, dus ging het weer overal mee naar toe.

Voor zijn zesde verjaardag kreeg hij van zijn opa en oma een WOW-set voor voortuigen van Magformers cadeau. Hierin zaten vijf gewone vierkanten, één vierkant met een poppetje op een stoeltje in het midden, acht driehoeken, twee grote vierkanten met twee wielen eraan en een hele stapel bouwtekeningen.

Loading full article...