"Wanneer mag ik een vriendje?", ze kijkt me serieus aan.
"Euh..., je mag nu al een vriendje."
"Mag dat nu al?"
"Ja natuurlijk wijffie. Je mag zoveel vriendjes en vriendinnetjes als je maar wilt!"
"Ja deuhhhh! Ik bedoel natuurlijk een vriendje waar ik mee mag zoenen."
"Ohhh..., voor zo'n vriendje ben je met zeven jaar wel wat jong, ja. Het liefst zou ik zeggen dat je nog elf, twaalf jaar wachten moet, maar dat zal niet eerlijk zijn..."
"Waarom moet ik er nog zoooooo lang op wachten? Ik vind dat zéker niet eerlijk!"
"Nee, dat zei ik al. Nou, hou het dan op een jaar of acht, negen."
"Dat zijn nòg meer jaren dan ik nu ben! Dat vind ik écht niet leuk hoor."
"Wie weet kan het eerder, je weet tenslotte nooit wie er op je pad komt. Dat moeten we gewoon afwachten."
"Nou ik vind dit dus écht niet leuk hoor!"
"Waarom wil je eigenlijk zo graag zoenen...?"
"Nou, ik wil graag een kindje, net als mijn baby-zusje maar dan van mezelf."
"Ohhhh, maar als we op die toer gaan... Daar mag je van mij nog wel twintig jaar op wachten..."
"Nou, jou vind ik dus écht, hélemaal, zéker nìet leuk!!!"
"Ik kan wel zeggen dat je nog twintig jaar moet wachten, maar het is niet helemaal aan mij."
"Hoezo??? Kan het al eerder????"
"Misschien wel. Over elf jaar ben je 'volwassen', dan mag je zulke grote beslissingen nemen, helemaal alleen - naja..., ook weer niet echt..."
"Wat nou weer??"
"Nou, je hebt toch echt een leuke, lieve jongen nodig ervoor. Dus het is niet helemaal jouw beslissing..."
"Oh, die vind ik wel hoor. Ik vertel gewoon hoe leuk mijn baby-zusje is, dan willen de jongens wel."
"Weet je lieverd, we praten er over een paar jaar nog wel eens over. Als je verliefd bent, ofzo."
"Is dat leuk? Verliefd zijn?"
"Ohhh lieverd, dat is één van de aller-lekkerste gevoelens die er zijn!"
"Ben jij vaak verliefd geweest?"
# Dit is een valstrik!!! Trap er niet in! Wees op je hoede! #
"Euh..., ja, eigenlijk wel. Ik vond het zò leuk om verliefd te zijn!"
"Hoe oud was je toen?"
# Shit! Nu is het tijd om te improviseren!! Heel erg veel improviseren! #
"De eerste keer?" "Ja!""Nou..., 12 jaar..."
"Ging je toen ook zoenen?"
# Hemel, waarom moeten die kinderen tegenwoordig zò vroeg wijs zijn? #
"Ja, toen ging ik ook zoenen."
"Maar je kreeg geen baby toen???"
"Nee lieverd, daar was ik nog een beetje jong voor."
"En daarna?"
"Daarna werd ik weer verliefd op een andere jongen."
"Ging je toen ook zoenen?"
"Oh moppie, ik heb zoveel gezoend!!! Veel te vaak om allemaal te vertellen!! Weet je wat ik nu ga doen?"
"Wat ga je doen???"
"JOU ZOENEN!!!!!!!!"
"Neeeeeehhhhhhhhhhjjj!!!!", luid lachend rent ze weg. Ik ren achter haar aan, steel een klein kusje van haar en kroel haar even flink.
"Ik zal wel wachten hoor, mama!"
"Gelukkig! Ga je weer lekker spelen?"
"Ja! Pak me dan!!!" Ik zet nog een sprintje in, maar word uit mijn concentratie gehaald door een bebloede knie van een vier jarige. Zulke lichamelijke inspanningen ben ik niet meer gewend; terwijl ik uithijg plak ik een mooie pleister, met diertjes erop, op het zielige knietje.
# Daar heb ik me maar mooi uit gered, voor nu dan... #
Ik was vier toen ik zeker wist dat ik mama worden wou. Er werd een zusje geboren en ik wilde haar zò graag vasthouden, drinken geven en verschonen. Maar ik werd gezien als 'te klein', dus mocht het niet... Vanaf dat moment wist ik het zeker; ik word mama!
Ik was twaalf toen ik mijn eerste serieuze vriendje kreeg. Hij was ietsjes ouder, maar dat hinderde niet; ik voelde me tenslotte ook helemaal geen twaalf.
Het was tijdens ons eerste afspraakje dat ik zei; "ik wil nìets liever dan mama worden! Maar het hoeft niet meteen hoor..." Hij moest lachen, ik lachte met hem mee. We experimenteerden er toch wat op los, maar wel op een veilige manier.
Het hield geen stand. Hij kwam een keer veel te laat op ons afspraakje - had een extra wedstrijd korfbal gespeeld. Dit was voor het digitale tijdperk, bellen ging toen wat lastiger en van whatsapp had nog nooìt iemand gehoord. Ik was boos, hij vond dat ik overdreef - de verkering ging uit...
Er passeerden heel wat leuke knullen de revu.
Peter (zoop teveel),
Emiel (schoot nog pijltjes),
Een paar jongens waar ik de naam niet meer van weet,
Frans (was wel leuk, maar verveelde al snel),
Dean (hij was te lang om lekker mee te kunnen zoenen),
Gorgio (was leuk voor een paar weken),
Richard (speelde Mario Bros),
Dominique (was homo, maar was er nog niet aan toe om dat toe te geven - ondertussen wel - de dappere!!),
Geert-Jan (terwijl ik zijn vriend eigenlijk veel leuker vond..., maar hij was zò onwijs lief!),
Ishaan (kwam uit Tanzania, had prachtige tanden, maar had ook een prachtige vrouw in zijn thuisland),
Bert (was net zo saai als zijn naam, heb later wel een cavia naar hem vernoemd - was ook een dodo),
Isa.
Isa was eigenlijk helemaal niet leuk. Isa kwam uit het buitenland en wilde heel graag kindjes krijgen om zo meer kans te maken op een verblijfsvergunning. Mijn ouders waren dol op hem; hij bracht me altijd thuis, na avondjes stappen, met een taxi. Ik vond de aandacht wel leuk, maar echt verliefd was ik niet op hem. Ik wou van hem af, maar hij niet van mij.
Ach, lang verhaal kort; ik kwam van hem af, maar durfde een tijdje niet meer over straat.
Met mijn zus durfde ik tenslotte weer de straat over, om te gaan stappen. Zij had haar rijbewijs én een auto; zo konden we lekker los gaan op andere plekken dan in ons stadje. Vaak gingen we naar de discotheek; dan deden we een wedstrijdje - wie de meeste drankjes kon krijgen.
Lang verhaal kort; ik dronk een hoop! Allemaal colaatjes hoor, en heel soms wat bessen met jus..., heel soms.... Maar de namen van dìe knullen, die weet ik niet meer.
Op de terugweg deden we dan nòg een spelletje; wie het meest kon roken. Ik won altijd, ik kon het mezelf wel permiteren duizelig te worden, mijn zus niet...
Maar goed, ik dwaal af. Op mijn achttiende ontmoette ik de papa van de kindjes. Toen was het gedaan met mijn 'wilde jaren'.
Ik heb leuke herinneringen aan die 'oude' tijd! Nu ik dit zo schrijf, besef ik dat ik écht oud aan het worden ben..., mijn 'wilde jaren' eindigden 23 jaar geleden - 23 jaar!!
Enfin.
Ik heb het leuk gehad! En ohhhh..., ik gun mijn kinderen ook die lol en het geweldige 'los gaan', maar ik voel me wat ziekjes worden bij het idee dat ze òòk 'wilde jaren' gaan beleven.
Gelukkig zijn ze nog in de veronderstelling dat je moet zoenen om een kindje te krijgen. Ik laat ze nog even in deze waan..., over een tijdje de hele waarheid maar vertellen. Vrij zeker ben ik ervan dat er veel; 'Jakkes!'
'Gatverrrrr!!!''Dat ga ik dus nooìt doen, he!!'
'Getverredemme!!!!''Neeeehhhh, dit wil ik niet horen!!!!'
zullen klinken. Daar hou ik me maar aan vast! Als ze die gedachte maar vasthouden tot hun 18e, minstens!!!
Ik wilde graag mama worden, dat ben ik nu - al bijna negen jaar. Voor de titel 'oma' ben ik écht, nog minstens 15 jaar, te jong.
