Vorig jaar schreef ik onderstaand stuk. Omdat het gisteren wereld Alzheimer dag was, en het stuk nog steeds actueel vond ik het wel een mooie manier hem te delen. De situatie is nog steeds hetzelfde, wel met iets achteruitgang bij zowel mijn beide oma's als mijn opa. Maar wat ben ik ontzettend dankbaar dat ik met mijn 35 jaar mijn beide oma's van 81 en 82 en mijn opa van 85 nog heb. 

Mei 2015

'Er is bij oma vasculaire dementie geconstateerd' waren de woorden van mijn moeder aan de telefoon. Ik kon het nauwelijks bevatten, mijn lieve omaatje? Dat was onmogelijk. Natuurlijk zat het er wel in ze had ervoor twee tia's gehad, die ik zelf bij toeval heb ontdekt.

Omdat ik qua vervoers mogelijkheden niet de gelegenheid heb om met enige regelmaat bij opa en oma op bezoek te gaan belde ik mijn oma meerdere malen in de week. We konden altijd leuk kletsen samen tot ik haar op een dag aan de telefoon kreeg en ze heel raar sprak, het leek wel of ik iemand anders aan de lijn had, ik legde neer en belde mijn vader. 'Papa, je moet naar oma, het is niet goed volgens mij' en dat klopte.

Loading full article...