Wat voor weer het zou zijn in Den Haag is voor de verandering niet aan de orde. Vol verwachting de 10-daagse vooruitzichten dagelijks doorgenomen en vastgesteld dat #demooiste niet op de elementen van toepassing zou zijn. Weer of geen weer, gelopen moet er worden, liefst 42 kilometer en een beetje ver. Maandag, tweede Paasdag, nog even de Hilversumse heide op voor een laatste lange duurloop van 30 en na een dankbare dribbel op de donderdag geen noemenswaardige afstanden overbrugd. Rust gepakt, focus aangescherpt tot de vrijdag.

De bus die me op tijd op de trein zou zetten, had vertraging. De trein die ik wilde nemen, vertrok voordat ik in kon stappen. Een bovenleiding (ont)brak en ik ontspoorde in Delft. Overvolle bussen wegens gebrek aan inzet en daarom gekozen over Berkel te bussen. Ruim twee uur na vertrek uitgestapt op Noord. Even door mijn oude buurtje buurten en koers gezet naar de Expo. Het startbewijs ligt klaar en de kraampjes stemmen me stemmig. Nog twee nachtjes slapen.

De zenuwen gieren door mijn keel als ik voor de zoveelste keer mijn strijdplan samenvat. De dag is gepland en in de aanloop naar de loop laat ik niets aan het toeval over. Chocomel voor na de finish, krentenbollen ook. Batterijen opgeladen, ik ook. Tas ingepakt, beentjes ook. Onderweg op zondag komen uit werkelijk alle hoeken en gaten al dan niet latente atleten opduiken die je tijdens je trainingsuurtjes werkelijk nog nooit een stap hebt zien zetten, en naarmate de havenstad nadert, verandert de populatie praktisch per pas in een harmonieuze homogene hardloophuishouding die afstand ademt door dicht bijeen te zijn. Met nog een uur voor de start is het tijd voor een dubbele espresso en een enerverende eindsprint naar het startschot. Aboutaleb, Lee en ik zijn er klaar voor!

Ik start in wave 2. Aan de Schiedamsedijk is het druk. Bij markeringen met wave 4 is het schuifelen geblazen. Het kost haast een half uur om zicht te krijgen op startwave 3 en tot overmaat van ontgoocheling stuurt een horde helgele hesjes mijn kudde terug naar af - u komt niet langs start. Als ik op een horloge zie dat het 10:07 is, weet ik dat ik mijn start heb gemist. Ik kijk hoe koersdorstigen klimmen en klauteren over hoog Heras heen en berust in mijn lot en startvak 4.

Als ik onder de startbogen door jog, klokt de tijd al bijna 11 minuten. 300 meter na de start geef ik 'You Never Walk Alone'-Leen een high five en beklim de Erasmusbrug voor de eerste keer die dag. Het zal tot kilometer 7, voorbij De Kuip, duren voordat ik in de buurt kom van het beoogde marathontempo. Het is druk, chaotisch bijna. Enthousiaste juichenden, muzikale omlijsting, aantrekkelijke aankleding. Het is koud, herfstachtig bijna. Enthousiaste rillenden, glaciale omlijsting, aantrekkelijke aankleding, soms toch wat te kil. Het mooie aan het enorme eind op Zuid is dat je weet dat je straks Rotterdam weer in mag. Tot kilometer 30 loop ik lekker door, goed op gevoel en verstand op voorzichtig en blik op behoudendheid. De tweede keer Zwaan zie ik zelfs wat van het wegdek en verheug me bij het aflopen op de goede afloop.

Loading full article...