Marie Kondo, plooien, opruimen, bedanken, joy sparken (dit moet nu zowat het nieuwe werkwoord geworden zijn)
Ok Marie heeft een boodschap, zeker weten.
We hebben met zn allen veel te veel, en dan zoveel dat we het niet eens beseffen en soms zelfs niet eens meer weten.
En o wat zijn we trots op ons bezit, zoveel broeken, kleedjes, hebbedingen enz...
Het maakt ons inderdaad niet rustig.
Tot daar kan ik Marie helemaal volgen.
En ja hoor ik ben behoorlijk dankbaar dat ik een degelijk dak boven mijn hoofd heb.
Dankbaar, zeker, maar of ik nu in huis rond zal lopen, mijn huis te bedanken dat de pannen van het dak swingen.
Neen dankjewel Marie, Ik ben dankbaar jawel, dat ik twee flinke handen heb die hard kunnen werken om het dak boven mijn hoofd te betalen, dankbaar dat de weersomstandigheden hier van die aard zijn, dat we gespaard blijven van grote natuurrampen dus echt wel dankbaar.
Mijn oude jeans bedanken, neen dat gaat echt niet lukken, dat ding moest ik steeds op zn plaats houden met een riem, die me dan weer danig op de heupen werkte, dus neen beste jeans, je wordt alleen afgedankt, niet bedankt.
En wat dat joy sparken betreft, tja met dingen heb ik het niet echt.
Mijn hond sparkt joy, de tuin die de eerste tekenen geeft van wat weer komen zal.
Tom die vrolijk op de panfluit speelt, mijn zoon en zijn vrienden die hier leven in de brouwerij brengen, mijn dochter en schoonzoon die met de kleinkinderen langskomen. De vogels die fluiten, de poes die spint.
Dus bij heel die opruimwoede denk ik eerder bezint eer je begint :-)
En Marie ik ben je zeker dankbaar, want je kreeg me de laatste maanden dan wel niet aan het plooien, maar ik plooide vaak van het lachen :-)
