Op een mooie winterdag ! #Husky

Tussen de bergen in een mooie houten blokhut woont de stoere Husky. Husky is een avontuurlijke 4-
voeter die niets liever doet dan de slee voorruit trekken. Rennen en leiden met haar pootjes door de
sneeuw. Op een prachtige morgen met de zon hoog aan de hemel wordt Husky voor de slee
gespannen. Ze gaat rennen en vind het heerlijk, ze voelt de slee met de gouden glijders achter zich.
Vol overgave zoefde ze door het mooie winterse landschap. De kilometers vliegen voorbij.

Ze nadert het meer waar ze de oversteek wil maken naar het dorp aan de overzijde maar eenmaal bij
het meer aangekomen komt ze voor een verassing te staan. Het heeft de laatste dagen zo hard
gedooid dat er wakken zijn ontstaan en het ijs niet meer te betreden is.
Wat nu ? Ze zal de route er om heen moeten nemen maar dit gaat dagen langer duren.

Teleurgesteld maar vastberaden begint ze aan de andere route. Het lijkt allemaal goed te gaan totdat
het weer omslaat. De heldere blauwe hemel maakt plaats voor mist, wolken en dikke sneeuwvlokken.
De temperatuur daalt en de snijdende koude wind raast langs haar snoet.
Het wordt steeds zwaarder en van een snelle rit op routine geen sprake meer.

De storm wordt heviger en de mist dichter en dichter. De vers gevallen sneeuw stapelt zich op en het
wordt steeds zwaarder om de slee voort te trekken. Tot overmaat van ramp raakt de slee een rots en
raakt beschadigd. Een van de glijders is beschadigd en kan niet meer verder.
Wat nu ? We kunnen nergens schuilen denkt Husky.

Op dat moment verschijnt er bij de bosrand verschijnt vaag een lichtje. Husky spitst haar oren en
volgt het lampje wat wiegend steeds dichterbij lijkt te komen. Dan verschijnt er een silhouet van een
man. Door zijn dikke kleding en sneeuw op zijn gezicht zijn alleen nog maar zijn ogen zichtbaar.
De man gebaart naar Husky en haar sleerijder om mee te komen.

Ze besluiten mee te gaan en zwoegen met veel moeite door de diepe sneeuw. Na 10 minuten die wel
een uur lijken, zien ze een klein huisje verschijnen. Er komt een pluimpje rook uit de schoorsteen. De
man zwaait de deur open en ze lopen een knusse ruimte binnen. Er knettert een haardvuur en uit de
gietijzeren ketel die erboven hangt komt een aroma van verse bouillon.

Husky bevrijdt zich van de sneeuw door zich uit te schudden. De sleerijder en de man ontdoen zich
van de vele kleding en opeens heeft de redder in nood een gezicht, mijn naam is Loki zegt hij. Ik was
hout aan het zoeken, hoorde een flinke klap en besloot te gaan kijken. Daar trof ik jullie. Maar wees
niet bang jullie kunnen hier zo lang blijven als de storm duurt. Ze nemen plaats bij het haardvuur en
genieten van de bouillon met een paar dikke sneeën brood die de uitgeputte Husky van nieuwe
krachten voorziet.

Voldaan van het eten tuurt Husky verloren naar de vlammen in het haardvuur. Hoe heeft dit nu
kunnen gebeuren het weer zag er zo goed uit en ik doe dit al jaren. Hopelijk kunnen we morgen de
slee repareren en verder op pad. Moe valt ze in slaap. De volgende morgen sneeuwt het nog net zo
hard en kunnen ze door de nog dikkere laag sneeuw de slee niet ophalen. Husky wordt onrustig en
wil zo graag verder.

Ze komen de dag door met kaarten. Het is heel gezellig en het huisje is een oase van rust. De
vriendelijke gastheer Loki verteld dat er niets zo veranderlijk is als het weer en dat april doet wat ie
wil. Je kunt je druk maken, maar je hebt er geen invloed op. Hij geeft nogmaals aan dat ze zo lang
kunnen blijven als ze willen. Husky reageert snel en geeft aan dat dat niet nodig is en dat ze
vertrekken zodra het weer opklaart.

De dagen er na blijft het flink sneeuwen en waaien er lijkt geen einde aan te komen. Husky, de
sleerijder en Loki hebben het erg gezellig samen en er begint zelfs een goede vriendschap te
ontstaan. Ze hebben veel overeenkomsten zoals vissen, maar ook is Loki in het verleden veel met de
slee op pad geweest.

Na een week wordt Husky wakker en ziet dat de zon schijnt en het sneeuwen is opgehouden. Haar
hart maakt een sprongetje. Eindelijk we kunnen weer verder. Ze is door het dolle heen en rent naar
het pad waar ze de slee achter hadden gelaten. Aangekomen bij het pad ziet Husky geen slee en haar
humeur slaat meteen om, teleurgesteld loopt ze terug naar het huisje om naar de sleerijder en Loki
te zoeken. Aangekomen bij het huisje hoor ze de stemmen van die twee, ze volgt het geluid en komt
aan bij een schuur. De deur staat open en ze loopt naar binnen.

In de schuur haalt Loki nog net een doek over de gouden glijders van de slee. Zo zegt hij jullie kunnen
er weer tegenaan. Maar niet zonder dat jullie nog een stevige boterham hebben gegeten. Met zijn
drieën eten ze en nemen afscheid. Ze beloven elkaar op te blijven zoeken en Husky en de sleerijder
nodigen Loki uit om eens bij hun langs te komen.

Tijdens de rit in het heerlijke zonnetje denkt Husky nog eens goed na. Het was teleurstellend dat we
niet verder konden door deze weersverandering. Maar als dit niet was gebeurd hadden we Loki niet
leren kennen en hadden we deze mooie bijzondere week niet meegemaakt. Eigenlijk heeft het me
heel veel moois opgeleverd.

Tevreden kijkt Husky nog eens om en zet er dan een tandje bij, ze had een belangrijke les geleerd. Ze
moest maar eens vaker dingen laten gebeuren want er konden wel eens mooie en dankbare
momenten uit komen.

Carpe Diem

@ 365dgn2020 - #snowdrop

#nlp  #metafoor  #kortverhaal #plukdedag #shortstory